Hyŏng-jik
stierf op 5 juni 1926 in Noord China, mededoor verschillende kwalen en door
derdegraads bevriezing. Zijn zoon was toen 14 jaar oud. Hij had de naam Kim
Sŏng-ju en had twee jongere broers. De
familie was naar het noorden van China gevlucht om daar het anti-Japanese
verzet op te bouwen. Sŏng-ju stichtte de ‘’Neer met Imperialisme Unie’’ een revolutionaire partij. De
officiële Communistische Partij van Korea,
werd die diezelfde tijd in Moskou gesticht. Maar de partij raakte verdeeld door
sektarische groepen en de Communistische Internationale ontbond de partij na
enkele maanden. De ‘’Neer met
Imperialisme Unie’’ was dus min of meer de enigste Koreaanse revolutionaire
partij tot 1945.
Sŏng-ju was
een vurige nationalist, die in het ‘’socialisme in eigen land’’ van Joseph
Stalin mogelijkheden zag. Hij was van dezelfde soort als Ho Chi Minh, die ook
een nationalistische revolutie tegen de koloniale bezetters nastreefde.
Internationalisme en de wereldwijde arbeidersstaat waren onbelangrijk voor Sŏng-ju,
hij wou een ‘’vrij en onafhankelijk Korea’’.
De anti-imperialistische groep rond Sŏng-ju
sloot zich aan bij de Chinese maoïsten en hielpen Mao Zedong tijdens de
burgeroorlog in China. In 1945 keerde Sŏng-ju terug naar Korea met het sovjet
Rode Leger. Japan was verslagen en Korea werd opgedeeld. Noord kwam onder
Sovjet bestuur en het zuiden onder Amerikaans bestuur. Sinds 1935 noemde Sŏng-ju
zich Kim Il Sung, een naam die tot vandaag vereerd en verheerlijkt wordt.
Kim Il Sung was een loyale stalinist, hij werd
door Joseph Stalin aangesteld als leider van de Arbeiders Partij van Korea. Deze stalinistische partij was door de
Sovjets in 1945 in Noord Korea gesticht. De partij stichtte het ‘’Democratische Front voor de Vereniging van
het Vaderland’’. In dit front zitten drie politieke partijen. De Arbeiders Partij van Korea, de Koreaanse Sociaal Democratische Partij
en de religieuze Chondoist
Chongu
Partij. De laatste twee partijen zijn
blokpartijen, onder gesteld aan de wil en wet van de Arbeiders Partij van Korea.
In 1949 bleek dat Korea voor langere tijd
verdeeld zou blijven. Het zuiden werd een rechtse kapitalistische dictatuur
onder Syngman Rhee. Deze dictator werd betaald door het kapitalisme om een
anticommunistische republiek te leidden. Noord Korea werd een stalinistische
dictatuur onder Kim Il Sung. Toen duidelijk werd dat noord en zuid verdeeld
zouden blijven stichtte hij op aanraden van Joseph Stalin, de ‘’Democratische
Volksrepubliek Korea’’. Kim Il Sung en Syngman Rhee konden elkaar niet
uitstaan. Syngman Rhee vond Il Sung een marionet van Stalin en Rhee was volgens
Il Sung een marionet van de Amerikanen.
De
verhoudingen tussen Noord en Zuid Korea werden per jaar slechter. In 1950
bereidde Noord Korea zich voor op de ‘’bevrijding van Zuid Korea’’. Het Koreaanse
Volksleger bestond uit 260.000 soldaten. Het leger van Zuid Korea was veel
zwakker en bezat nauwelijks moderne wapens. Kim Il Sung vroeg toestemming aan
Joseph Stalin om Zuid Korea te veroveren. Die gaf toestemming en op 25 juni
1950, vielen Noord Koreaanse soldaten Zuid Korea binnen.
Het westen
was geshockt. De Amerikanen noemde het een ‘’voorbeeld van communistische
agressie’’. De kapitalistische landen schaarde zich achter de VS en konden zo
in de VN een meerderheid krijgen. De Verenigde Naties schaarde zich achter de
anticommunistische. Syngman Rhee en
verklaarde dat ze soldaten zouden sturen.
De
anticommunisten in Zuid Korea besloten om een wit terreur door te voeren.
Tussen 100.000 en 1.500.000 vermoedelijke sympathisanten van Noord Korea,
werden in de zomer van 1950 vermoord. De anticommunisten kregen vrij spel van
de VN om massamoorden te plegen. Toch kon dat het Koreaanse Volksleger niet
tegen houden. De Zuid Koreaanse hoofdstad Seoul werd veroverd en het Zuid
Koreaanse leger bezat in september 1950, nog maar een klein stukje van Zuid
Korea. Het leek erop dat Noord Korea de oorlog gewonnen had. Maar dat lieten de
Amerikanen niet toe. 941.000 anticommunistische soldaten uit allerlei
pro-Amerikaanse landen kwamen naar Korea om Zuid Korea te helpen. Officieel om
de ‘’democratie’’ te redden, in werkelijkheid ging het erom om het kapitalisme
en de westerse zakeninteresses te behouden.
Het
anticommunistische leger, onder de leiding van de Amerikanen bleek sterker en
beter bewapend dat de 260.000 Noord Koreaanse soldaten. De soldaten die de
Amerikanen naar Korea stuurde, waren veteranen uit de tweede wereld oorlog en
wisten precies hoe ze moesten vechten. Sommigen waren zelfs oude Waffen SS
soldaten die in dienst genomen waren. 820 anticommunistische Nederlanders vochten
mee tegen Noord Korea samen met 21 naties. Naast de Amerikanen stuurde vooral
Groot Brittannië, Turkije en Thailand soldaten naar het Koreaanse
slagveld.
In november
1950 zag het er slecht uit voor Noord Korea. Binnen één maand werd hun leger
terug gedrongen, naar het noorden van Korea. Kim Il Sung moest uit Pjongjang
vluchten, terwijl de Amerikaanse luchtmacht meer bommen gooide op de stad dan
op Berlijn. In hun terugtocht pleegde de stalinisten massale wreedheden.
Anticommunisten, rijke langeigenaren en aanhangers van Syngman Rhee, werden
opgepakt en geëxecuteerd. De Zuid Koreaanse overheid doet hedendagen veel
moeite om de ‘’misdaden van het communisme’’ levend te laten. De misdaden van
het Zuid Koreaanse leger en politie worden nog steeds grotendeels doodgezwegen.
In de
Sovjet-Unie werd in 1942, Kim Jong Il geboren. Hij was de oudste zoon van Kim
Il Sung. Jong Il moet een eenzame jeugd gehad hebben. Tot de jaren 70 had hij
weinig contact met zijn vader. Tijdens de Koreaanse oorlog werd hij verborgen
gehouden. Kim Il Sung wou niet dat iemand wist dat hij een zoon had. De jonge
Jong Il werd helemaal opgevoed volgens stalinistische opvattingen.
Kim Il Sung
zag dat hij de oorlog aan het verliezen was. Daarom moest hij hulp vragen aan
de Chinezen. Joseph Stalin maakte duidelijk dat hij geen Russische soldaten zou
sturen. De Sovjet-Unie mocht zich niet met de Koreaanse oorlog bemoeien. Mao
was echter wel bereid om te helpen. Begin 1951 stuurde hij een
‘’vrijwilligersleger’’ van 700.000 soldaten naar Korea.
Hierdoor
lukte het de stalinisten om de anticommunisten terug te slaan naar de
oorspronkelijke grens tussen Noord en Zuid Korea. In 1953 werd een staak het
vuren getekend. De Koreaanse oorlog is officieel nog niet afgelopen. Zelfs nu
begin 2012 staan Noord en Zuid Korea nog steeds dreigend tegenover elkaar.
Kim Il Sung kon zijn macht consulteren na de
oorlog. Hij werd neerzet als de grote leider van Korea. Andersdenkende stalinisten
waren er echter nog en probeerde hem in 1956 opzij te zetten. Deze hervormde
stalinisten wouden een Noord Korea volgens het Sovjet model van Nikita
Khrushchev. Kim Il Sung had echter de steun van jonge nationalisten en het
lukte hem om de hervormers te royeren en aan de macht te blijven.
Het is
interessant dat Kim Il Sung en Enver Hoxha vijanden van elkaar waren. Beidde
leiders waren klassiek stalinistisch. Het grote verschil lag misschien in het
dogmatisme. Kim Il Sung was een Koreaanse nationalist en pas dan een stalinist.
Enver Hoxha was een stalinist en pas dan een Albanese nationalist. Ook had Kim
Il Sung betere relaties met Moskou dan Enver Hoxha.
Kim Il Sung gedroeg zich als een keizer. Anders
dan andere stalinistische leiders deed hij totaal geen moeite om de schijn van
een ‘’revolutionair arbeidersleven’’ te
leiden. Kim Il Sung wou het beste van het beste en kreeg dat ook. Zijn eigen
volk moest gehoorzamen en alles doen wat hij beval. Hij gebruikte het
socialisme om zijn nationalistische dictatuur op te bouwen. In de jaren 60 was
Noord Korea economisch sterker dan Zuid Korea. Het waren de gouden jaren van
Kim Il Sung.
Officieel was
Noord Korea een stalinistische staat op ‘’marxistisch leninistische’’
principes. De Arbeiders Partij van Korea
was een klassieke stalinistische partij, die veel nadruk legde op revolutionair
dogmatisme en verering van leiders zoals Kim Il Sung, Karl Marx en Vladimir
Lenin. Maar Marx en Lenin zouden snel uit het straatbeeld verdwijnen. Kim Il
Sung was al sinds de jaren 60 bezig met een eigen ideologie. Deze ideologie
heeft de naam; Juche. Het is de Noord Koreaanse interpretatie van het
stalinisme. Net zoals maoïsme de Chinese interpretatie is.
In 1972
verklaarde Kim Il Sung, dat het ‘’marxisme leninisme’’ afgezworen was als
leidende ideologie. Noord Korea was geen ‘’marxistische’’ staat meer, maar een
‘’Socialistische Juche Volksrepubliek’’. Juche betekend zelfvoorziening. Noord
Korea moest op minimale buitenlandse handel vertrouwen. Het is een extreme
versie van het ‘’socialisme in eigen land’’.
Kim Jong Il
werd in 1964, lid van de Arbeiders Partij
van Korea. Hij klom al snel op tot een leidende functie. Jong Il werd al
snel gezien als de opvolger van zijn vader, hij liep vaak samen met Kim Il Sung
en iedereen wist dat hij de opvolger zou worden. In het Koreaanse Volksleger
werd Jong Il, generaal. Daar werd hij vereerd als de ‘’grote generaal Kim Jong
Il’’. Ondertussen leed de arbeidersklasse een moeilijk leven. De stalinistische
dictatuur eiste van hun totale gehoorzaamheid!
Wie kritiek
had werd opgesloten in concentratiekampen. Zelfs loyale Juche aanhangers konden
verdwijnen als ze Kim Il Sung boos maakte. Angst was het middel waarmee Kim Il
Sung en zijn zoon regeerde. Die angst was er bij iedereen! Van de armste boer
tot de hoogste partijbureaucraat!!
Naast Kim
Jong Il heeft Kim Il Sung een dochter genaamd; Kim Kyong-hui. Ze is geboren in
1946 en is in bezit van een ‘’Hamburger Restaurant’’ in Pjongjang. Aangezien
Hamburgers een ‘’kapitalistisch product’’ zijn, noemt Noord Korea het ‘’lekker
vlees op brood’’. Kim Kyong-hui is geen belangrijke leidster, maar ze heeft wel
belangrijke functies binnen het stalinistische apparaat. Ze is ook generaal in
het Noord Koreaanse Volksleger. Dat is echter heel normaal voor familie leden
van Kim Il Sung.
Rond 1980
had de Noord Koreaanse economie haar toppunt bereikt. Onder de huidige
economische koers kon Noord Korea niet groeien. Daarom had Kim Il Sung twee
keuzen; 1: beginnen met markt hervormingen zoals men dat in China ging doen, of
2: trouw blijven aan zijn Juche ideologie. Hij koos voor zijn Juche en legde
daarmee de basis voor de grote hongersnood van 1994 t/m 1998!
Zijn persoonlijkheidscultus groeide steeds
harder en begon zeer religieus te worden. Kinderen leerde op scholen om Kim Il
Sung niet alleen te zien als een grote leider, maar ook als godheid. Architect
van deze extreme persoonlijkheidscultus was Kim Jong Il. Hij deed enorm zijn
beste om de hele staatspropaganda in te zetten om zijn vader te verheerlijken.
Kim Jong Il stond aan het hoofd van de propaganda van Noord Korea. Hij was de
Joseph Goebbels van het land. In 1984 was hij de absolute leider van de
Arbeiders Partij van Korea. Vader was de baas van het land, zoonlief bestuurde
de partij en de propaganda. Kim Jong Il hield enorm van films. Hij maakte veel
films persoonlijk en ontvoerde zelfs een
Japanse regisseurs om propagandafilms te maken.
Kim Jong Il
wordt verantwoordelijk gehouden voor het neerhalen van Korean Air vlucht 858.
Op 29 november 1987 crashte een Boeing 707 van Korean Air. Het vliegtuig
stortte neer nadat een bom ontploft was in het vrachtruim. Kim Hyun-Hui een 25
jarige Noord Koreaanse, bleek verantwoordelijk. Samen met een andere Noord
Koreaanse agent, hadden ze Korean Air vlucht 858 op bevel van Kim Jong Il
neergehaald. Nadat ze opgepakt werd in Zuid Korea, bleek dat ze totaal
gehersenspoeld te zijn. Noord Korea had haar wijs gemaakt dat Zuid Korea een
misdaadstaat was en dat criminelen er aan de macht waren. Kim Hyun-Hui bleef
geloven in de Noord Koreaanse propaganda, ook na haar arrestatie. Pas nadat ze
met eigen ogen Zuid Korea zag, bekende ze huilend haar misdaad.
Kim
Hyun-Hui zou in maart 1989 ten doden gebracht worden. Maar de nieuwe
democratische president van Zuid Korea, gaf haar genade. Volgens hem was zij
ook een slachtoffer. Een slachtoffer van de Noord Koreaanse propaganda. Kim
Hyun-Hui leeft nu in Zuid Korea en schaamt zich elke dag voor het feit dat ze
115 mensen op haar geweten heeft.
In Noord
Korea liep de boel uit de hand. De val van het stalinisme had grote gevolgen
voor de Noord Koreaanse economie. Doordat Kim Il Sung weigerde om economische
hervormingen door te voeren stagneerde de economie. Zuid Korea was het noorden
al in de jaren 70 voorbij gegroeid. Dankzij hardwerkende loonslaven werd Zuid
Korea een rijk land. In het noorden hield de stalinistische staat elke
hervorming tegen.
Na de val
van de Sovjet Unie in december 1991 kreeg Noord Korea geen goedkope olie en
producten meer. China was kapitalistisch geworden en eiste hogere voedselprijzen.
Noord Korea had geen ideologische handelspartner meer. Tussen 1994 en 1998
stierven tussen 0,9 tot 3,5 miljoen mensen in Noord Korea aan honger. De schuld
lag grotendeels bij Kim Il Sung die het hele land afsloot van de buitenwereld.
Volgens hem was Noord Korea instaat om zich zelf te voeden, wat een totale
leugen was. Het land is te koud voor een grootschalige agrarische sector. Ook
waren de productiemiddelen verouderd en aan vervanging toe. De een slechte
oogst van 1994 samen met overstromingen, verouderde middelen en een zwakke
agrarische sector leidde tot de hongersnood.
Kim Il Sung zou de hongersnood niet helemaal
mee maken. Op 8 juli 1994 stierf de ‘’Grote Leider’’ van de ‘’Democratische
Volksrepubliek Korea’’. Het hele land was in diepe rouw. De propagandamachine
van Kim Jong Il was erop voorbereid. Al jaren oefende men voor de dag waarop de
‘’Grote Leider’’ zou sterven. 8 juli was de dag. De staatstelevisie liet
duizenden burgers huilen voor het grote standbeeld van hun ‘’Grote Leider’’.
Kim Jong Il liet zich in 1998 kiezen tot voorzitter van de Nationale
Defensiecommissie. Men moet weten dat het Parlement van Noord Korea niets
voorstelt. Ook de Arbeiders Partij van Korea is geen machtig orgaan. De
werkelijke macht ligt bij het militair van de Nationale Defensiecommissie. Kim
Jong Il werd vier jaar na de dood van zijn vader, de voorzitter van deze
commissie en daarmee had hij de steun van de generaals en het leger.
Sommigen in het westen hoopte op politieke veranderingen in Noord Korea.
Maar al snel werd duidelijk dat deze tweede Kim net zo wreed was als zijn
vader. Kim Jong Il voegde een nieuwe ideologie toe aan de Juche van zijn vader.
Sŏn'gun werd naast Juche de officiële ideologie van de Arbeiders Partij van Korea. De ideologie van Kim Jong Il gaat ervan
uit dat het militair de revolutionaire voorhoede is. Militarisme en sterk staatsnationalisme,
dat is Sŏn'gun.
Er zijn
veel mythes over Kim Jong Il. In Noord Korea werd hij de ‘’Grote Generaal’’
genoemd. Vooral in het leger werd Kim helemaal vereerd. Dat is logisch want het
leger kreeg dankzij Sŏn'gun in alles voorgang. Militairen kregen de hoogste
salarissen, de beste huizen en betere levensomstandigheden. Daarom is 1/3 van
alle Noord Koreanen lid van het militair.
Toen de
rechtse president; George W. Bush aan de macht kwam werd Noord Korea neergezet
als lid van de ‘’As van het Kwaad’’ samen met Iran en Syrië. De rechtse
president vond dat Kim Jong Il geen recht had op nucleaire wapens. Hierop begon
Noord Korea met de ontwikkeling van nucleaire energie. Het westen raakte in
paniek en begon Noord Korea te isoleren. Zo kreeg het land geen voedselhulp
meer. Maar dat deed Kim Jong Il weinig. Hij en zijn generaals leefde in luxe.
Jong Il zou als Romeinse Keizer geheerst hebben. In zijn luxe villa’s zou hij
duizenden westerse Dvd’s hebben. Hij genoot van westerse films, muziek en
vrouwen!
Met Zuid
Korea bleven de relaties slecht. De Kim familie bleef Zuid Korea zien als
vijand en liet dat merken. Elk jaar provoceerde Noord Korea het zuiden. Er zijn
honderden incidenten aan de DMZ geweest tussen Noord Koreaanse soldaten en Zuid
Koreaanse/Amerikaanse soldaten. De soldaten van het Koreaanse Volkslegers
gedragen zich heel strak, maar kunnen ook schelden en vloeken. Dat is
begrijpbaar. Deze jongens en meisjes worden opgevoed met keihard nationalisme,
haat tegen Amerika, militarisme en angst
. Angst is waar elke dictatuur op steunt en Noord Korea is geen uitzondering.
Sinds hij
leider was van Noord Korea had Kim Jong Il nooit een toespraak gehouden. Slechts
één keer was hij te horen. Zijn enigste woorden tegen zijn volk waren ‘’ Lang
leven het Koreaanse Volksleger’’ meer heeft hij nooit gezegd. De vraag is of
Kim Jong Il net zo’n machtige leider als zijn vader was. Misschien was hij wel
een marionet van de generaals? Want Kim Jong Il was pas in 1998 leider van de
Nationale Defensiecommissie. Wat is er in die vier jaar gebeurd tussen de dood
van Kim Il Sung en het moment waarop Kim Jong Il officieel leider werd? Dat
weten we helaas niet, Noord Korea houdt alles gesloten en geheim voor de buiten
wereld.
Noord Korea bleef heel conservatief onder Kim Jong Il. Alles en iedereen
moest hem en zijn vader vereren als goden. Noord Korea kan een religieuze sekte
genoemd worden. Niemand mag die sekte verlaten. Conservatief is het land ook in
kleding, traditie en levensstijl. Het stalinisme beweert progressief te zijn,
toch is het taboe voor mensen om zelfstandig te denken. Er is niets
progressiefs of socialistisch aan de stalinistische conservatieve monarchie van
de Kim dynastie.
De
verhoudingen met ouwe vrienden werden iets beter. Kim Jong Il maakte contacten
met Rusland en ook China werd een belangrijke steunpilaar voor het regime.
Noord Koreaanse invloed is ook te vinden in Birma, waar sinds vele jaren het militair
heerst. China steunt Noord Korea omdat de Chinezen geen Amerikaanse soldaten
aan hun grens willen. Op dit moment zitten nog veel Amerikanen aan de DMZ.
In juni
2010 kreeg Noord Korea een nieuw gezicht. De 28 jarige Kim Jong Un werd
voorgesteld aan het Noord Koreaanse volk. Deze jongste zoon van Kim Jong Il zou
zijn vader opvolger. Vanaf dat moment was Kim Jong Un altijd aanwezig bij
belangrijke staatszaken. Ook bij parades was de jonge zoon te zien. Het westen
vroeg zich af of deze zoon ook zo wreed zou zijn als zijn vader en opa.
Kim Jong Un
was tot juni 2010 een onbekende. Kim Jong Il had drie zonen gekregen. De oudste
is Kim Jong-Nam. Deze zoon is geboren in 1971 en was zeer populair bij de Noord
Koreaanse elite. Helaas viel hij in ongenade bij zijn vader toen hij met een
vals passport naar Disney Land in Japan wou reizen. Kim Jong Il was niet te
spreken over deze daad en gaf voorkeur aan zijn jongste zoon.
In
Zwitserland was de shock enorm, toen bleek dat Kim Jong Un als 13 jarige op een
Zwitserse school had gezeten. Een oud klasgenootje van hem herkende hem toen
hij Jong Un zag tijdens een parade in 2010. Voor hem was het ongelofelijk om te
zien hoe een speelmaatje nu aan het hoofd van de laatste stalinistische dictatuur
stond.
Noord Korea
en Zuid Korea waren in 2010 bijna weer in oorlog gegaan. Op 26 maart 2010 zonk
een oorlogsschip van de Zuid Koreaanse Marine. 46 matrozen kwamen om het leven.
Het schip was een Pohang klasse
korvet, gebouwd in 1984. Volgens de Marine had een Noord Koreaanse torpedo het
schip tot zinken gebracht. Noord Korea verklaarde dat het een misdaad van Zuid
Korea zelf was. De twee landen geven elkaar de schuld en blijven dat doen.
Op 19
december 2011 kwam een einde aan het leven van Kim Jong Il, hij stierf
onverwacht. Volgens de Noord Koreaanse media stierf hij in zijn trein, maar de
Zuid Koreaanse media zegt dat die trein helemaal niet in beweging was en gewoon
stil stond. De staatsmedia maakte er een hele show van. Opnieuw huilende mannen,
vrouwen en kinderen. Ook soldaten en generaals huilde voor het portret van de
‘’Grote Generaal’’!
Enkele dagen later was de begrafenis van Kim
Jong Il. Het sneeuwde in Pjongjang en de staatsmedia beweerde dat hemel huilde
om de dood van de ‘’Grote Generaal’’. Een grote limousine bracht het lichaam
van Kim Jong Il naar het mausoleum van Kim Il Sung. Ondertussen stonden overal
mensen te huilen, sommigen acteerde anderen huilden echt.
Kim Jong Un
werd de nieuwe voorzitter van de Nationale Defensiecommissie van Noord Korea.
Voorlopig moet hij echter zijn macht delen met zijn oom Jang Song Thaek, die een belangrijke post heeft. De vraag is
of de 28 jarige Kim Jong Un daadwerkelijk in staat is om de absolute dictator
te worden!
De twee standbeelden van Kim Il Sung en Kim Jong Il
