Het afbraakkabinet der Nederlanden

Keiharde afbraakpolitiek, een andere omschrijving is moeilijk te vinden voor het regeerakkoord van VVD en PvdA. Opnieuw wordt de rekening van de crisis niet bij de banken, de multinationals, de rijken en de topinkomens gelegd, maar bij werklozen, gehandicapten, mensen met een laag inkomen, ouderen, studenten en de armen in ontwikkelingslanden. Nadat het nivelleringsverhaal van de PvdA vrijwel in rook opging, werd het beeld nog schrijnender. Er komen zware tijden aan, althans voor iedereen die niet al heel goed in de slappe was zit.

Door Willem Bos, Socialistische Alternatieve Politiek 

Nederland moet ‘sterker uit de crisis komen’, dat is waar VVD en PvdA in het regeerakkoord naar zeggen te streven. Maar wat verstaan ze daar onder? In essentie twee dingen: de concurrentiekracht van Nederland, dat wil zeggen van de Nederlandse bedrijven, moet versterkt worden, zodat ‘we’ de internationale concurrentie beter aan kunnen. En de overheidsfinanciën moeten ‘op orde’ worden gebracht, dat wil zeggen er moet zwaar bezuinigd worden op de uitgaven van de overheid.

In de praktijk betekent dit dat de kosten voor de werkgevers en de overheid sterk naar beneden moeten worden gebracht. Om met dat laatste te beginnen. ‘De rijksoverheid gaat goedkoper, flexibeler en efficiënter werken,’ heet het in het regeerakkoord. Er wordt een miljard op bezuinigd. Dat kan niet zonder een drastische vermindering van arbeidsplaatsen bij de overheid. De overblijvende ambtenaren blijven op de nullijn. Dat betekent dus voor hen ook de komende jaren een loonsverlaging gelijk aan de inflatie. Het betekent ook een verslechtering van de dienstverlening aan de burgers. De nullijn geldt ook voor de werkers in de zorg, die nu al schandalig weinig verdienen. Dat zal ook ten koste gaan van de kwaliteit van de zorg.

Wie werkloos wordt – en dat zullen er de komende tijd velen zijn – is echt de pineut. De duur van de werkloosheidsuitkering wordt van 38 naar 24 maanden teruggebracht en de hoogte van de uitkering daalt snel. In het tweede jaar is het nog maar 70 procent van het minimumloon. Daarna wacht eventueel de Bijstand. (Bij de bijstelling van het regeerakkoord is er een bedrag uitgetrokken om deze bezuiniging iets minder schrijnend te maken, hoe dat wordt uitgewerkt is nog niet duidelijk.)

Bijstand is er alleen voor hen die actief naar werk zoeken – ook al heeft hij of zij als oudere werkzoekende daar geen enkele kans op. Daarnaast moet de kandidaat uitkeringsgerechtigde aan een aantal eisen voldoen. Zij mag geen gezichtsbedekkende kleding dragen, moet voldoende Nederlands spreken en uit de huishouduitkeringstoets moet blijken dat er ‘binnen het huishouden geen sprake is van stapeling van uitkeringen, waardoor de inkomsten hoger zijn dan bij de buurman of buurvrouw die aan het werk is.’ Als de betrokkene vluchteling is moet hij of zij eerst zeven jaar wachten voordat er recht op bijstand is.

Er zal de komende tijd minder werk zijn, maar oudere werknemers moeten langer doorwerken. Dat betekent dus meer concurrentie op de arbeidsmarkt, en dus meer druk op de lonen. In het regeerakkoord wordt de AOW-leeftijd al in 2018 op 66 jaar gezet en in 2021 op 67 jaar. Dat is vier jaar eerder dan de PvdA in haar verkiezingsprogramma aangaf en een stuk eerder dan in het Kunduz-akkoord was voorzien.

De woonkosten zullen vooral voor de lagere inkomens stijgen. De, zeer beperkte, aanpassing van de hypotheekrenteaftrek zal ‘jaarlijks budgettair neuraal terug gesluisd worden naar de groep die door de maatregel geraakt wordt’, staat daarover in het regeerakkoord. En dat doen ze ‘voor de helft door verlaging van hoogste tarief in de inkomstenbelasting en voor de helft door verlaging van de derde belastingschijf in de inkomstenbelasting.’

Huurders komen er slechter af. ‘De huurtoeslag blijft intact om woningen voor lagere inkomens betaalbaar te houden. Dat maakt een gedifferentieerde huurverhoging mogelijk. Voor huurders met een huishoudinkomen tot 33.000 is dat 1,5 procent plus inflatie. Bij mensen met een inkomen tussen de 33.00 en 43.000 gaat het om 2,5 procent bovenop de inflatie. Boven de 43.000 is de huurverhoging 6,5 procent plus inflatie’, schrijft het regeerakkoord daarover. De regering wil dus voorkomen dat de laagstbetaalden door het ijs zakken en degenen daarboven flink plukken. In dit geval heeft de VVD achterban blijkbaar geen bezwaar tegen een inkomensafhankelijke regeling.

Studenten zijn ook de klos. In totaal moeten zij van de VVD en de PvdA een miljard aan bezuinigingen ophoesten. De studiefinanciering wordt vervangen door een leenstelsel en in het middelbaar onderwijs verdwijnen de gratis studieboeken. De studenten OV-kaart wordt vervangen door een kortingskaart. Het spreekt voor zich dat de studenten met de minst rijke ouders door deze maatregelen het hardst worden getroffen. De HBO-raad verwacht dat alleen al door het invoeren van het leenstelsel 15.000 studenten minder naar het HBO zullen gaan.

Systematisch
Er valt de VVD en de PvdA van alles te verwijten, maar niet dat ze niet systematisch opereren in hun bezuinigingspolitiek. Zij gaan uit van het principe: de zwakste schouders moeten de zwaarste lasten dragen. Op de ontwikkelingshulp – die geacht wordt de allerarmsten in de wereld te helpen – wordt een miljard bezuinigd. Asielzoekers krijgen het helemaal zwaar. Illegaal verblijf wordt strafbaar gesteld, al zijn de coalitiepartners het er nog niet over eens of het misdaad of een overtreding is. Wie eerder illegaal in Nederland verbleef of fraude pleegde kan geen verblijfsvergunning krijgen. Immigranten hebben de eerste zeven jaar geen recht op bijstand, en hebben ook pas na zeven jaar stemrecht voor de Gemeenteraad. De rechtsgelijkheid tussen mensen met een Nederlandse en een buitenlandse nationaliteit wordt door de coalitiepartijen met voeten getreden; ‘vreemdelingen die veroordeeld worden voor een delict worden eerder uitgezet’. De regering gaat in Europa campagne voeren voor het aanscherpen van de regels voor gezinshereniging. Geert Wilders zit dan wel in de oppositie, hij kan zeer tevreden zijn over de immigratieparagraaf van het regeerakkoord.

Het regeerakkoord bevat niet alleen maar maatregelen die gewone mensen in hun portemonnee treffen. Vooral tegen het armste deel van de samenleving, uitkeringsgerechtigden, vreemdelingen, gehandicapten, arbeidsongeschikten en jongeren, bevat het ook een flinke dosis repressieve maatregelen. De onderkant van de samenleving moet niet alleen geplukt worden, ze moeten er ook onder gehouden worden. Het beeld dat werklozen en vooral de uitkeringsgerechtigde zijn situatie aan zichzelf te danken heeft moet in stand worden gehouden. Gemeenten moeten van de regering bij het niet nakomen van de sollicitatieplicht de uitkering drie maanden opschorten. Op die manier wordt er dus een leger aan beroepssoliciteerders gecreëerd die full time bezig zijn met solliciteren op niet-bestaande banen. Door de forse bezuinigingen op de kinderopvang en de zorg worden vrouwen extra hard getroffen.

Spiraal naar beneden
Van allerlei kanten, waaronder zelfs het IMF, wordt gewaarschuwd tegen een dergelijke bezuinigingspolitiek. Het zal de economie in een spiraal naar beneden drukken, en als gevolg daarvan zullen er in de logica van Rutte en Samsom nog meer bezuinigingen noodzakelijk zijn. Ondertussen blijven de structurele oorzaken van de huidige crisis ongemoeid. De analyse van de crisis waar het regeerakkoord op is gebaseerd is even simpel als onjuist. De overheidsuitgaven zijn uit de hand gelopen, en door strak te bezuinigingen moeten die weer in orde worden gebracht. Dit wordt steeds weer herhaald, terwijl iedereen kan zien dat het niet waar is. De grote tekorten van de overheid zijn niet de oorzaak, maar een gevolg van de crisis. De oorzaak ligt in de financiële sector, de volstrekt uit de hand gelopen kredietverstrekking uitmondend in de bankencrisis. Om die te bezweren hebben staten zich steeds verder in de schulden gestoken en niet andersom. Alleen al de redding van de ABN-AMRO heeft 30 miljard gekost.

De oppositie
Van de parlementaire oppositie lijkt Rutte II ondanks de beperkte meerderheid in de Tweede Kamer en het ontbreken daarvan in de senaat niet echt veel te vrezen te hebben. De zogenoemde middenpartijen CDA, GroenLinks en D66, zijn betrekkelijk machteloos. De eerste twee hebben van de kiezers zo’n groot pak slaag gekregen dat ze voorlopig bezig zijn hun wonden te likken. D66 deed het beter in de verkiezingen, maar deze partij is nooit meer geworden dan een tijdelijke vluchtheuvel voor kiezers die het even niet wisten. D66, GroenLinks, ChristenUnie en SGP hebben aangegeven het kabinet welwillend tegemoet te treden.

Voor de twee vleugelpartijen PVV en SP zijn de verkiezingen (in belangrijke mate door eigen toedoen) teleurstellend verlopen. Van Wilders valt te verwachten dat hij in de praktijk grotendeels in zal stemmen met het beleid. Naast de harde anti-immigratiepolitiek kan hij zich immers ook prima vinden in rechts bezuinigingsbeleid, zijn ‘sociale gezicht’ is louter demagogie. Blijft als enige echte oppositiepartij over de SP. Die partij staat voor de niet geringe taak de onvrede over het kabinetsbeleid een linkse en sociale vertaling te geven.

De grootste bedreiging voor het nieuwe kabinet komt van massaal verzet zoals Rutte en Samsom al in de eerste week hebben ervaren. Helaas bleken Wiegel en De Telegraaf heel wat wakkerder en daadkrachtiger dan de linkse oppositie en de sociale bewegingen, met name de vakbeweging. Hopelijk komt daar de komende tijd verandering in. Want als het initiatief zelfs bij de oppositie tegen dit kabinet van uiterst rechts blijft komen ziet het er somber uit.

Adolf Hitler en het Duitse kapitalisme!

30 Januari 1933, de dag waarop de Duitse burgerlijke democratie ophoudt met bestaan. Op deze dag werd Adolf Hitler door rijkspresident; Paul von Hindenburg benoemd tot rijkskanselier van het Duitse Rijk. Adolf Hitler was leider van de Nationaal Socialistische Duitse Arbeiders Partij. Hoewel de naam van zijn partij, links en progressief klink was de werkelijkheid anders. Zonder de steun van het anticommunistische; Bedrijfsleven zou het Hitler nooit gelukt zijn om de machtige SPD en KPD te verslaan. Daarnaast kon hij goed misbruik maken van de economische crisis en de slechte relatie tussen de twee arbeiderspartijen van Duitsland.   

Tegenstanders van het marxistische socialisme beweren dat de NSDAP een linkse partij was. Dat zeggen ze omdat Hitler zich veel bemoeide met de Duitse economie. De economie van Nazi Duitsland tussen 1933 en 1942 was een mix tussen staatsbemoeienis en de vrije markt. Adolf Hitler was tegen de kapitalistische parasieten die de Duitse arbeider uitbuitte. Maar zijn haat was vooral gericht tegen Joodse kapitalisten, met Duitse groot kapitalisten had de Nazi leider een betere relatie!

In de jaren 20 van de 20ste eeuw was Duitsland een verslagen en zwak land. Het machtige Duitse Keizerrijk viel in 1918 en tot 1921 was het onrustig. De revolutionair socialisten en de Duitse bourgeoisie stonden lijnrecht tegenover elkaar. Bondgenoten van de rijken en de kapitalisten waren de liberalen, conservatieven en de burgerlijke socialisten ( sociaal democraten ) van de Sociaaldemocratische Partij van Duitsland. De SPD greep in 1918 de macht en wou een parlementaire democratie invoeren. Echter de arbeiders raden wouden een socialistische raden democratie, volgens het voorbeeld van de bolsjewieken in Rusland!

De SPD besloot om de bourgeoisie te steunen en gaf haar arbeiders de opdracht om de Duitse staat te verdedigen tegen de pogingen van revolutionairen om het socialisme in te voeren. SPD leider; Friedrich Ebert werd de eerste rijkspresident van Duitsland. Na het neerslaan van de arbeiders opstanden en een rechtse staatsgreep was rond 1921 de macht van de bourgeoisie veilig gesteld!

Maar het kapitalisme vertrouwde de burgerlijke socialisten niet. Ondanks hun pro-kapitalistische houding was de SPD nog steeds een arbeiderspartij. Rijke Duitsers waren bang voor de socialistische revolutie, zeker nadat de bolsjewieken in 1922 de Russische burgeroorlog wonnen. Daarom voerde rechtse milities een Wit Terreur tegen alle tegenstanders van de Duitse staat. Tussen 1918 en 1921 werden 21.000 revolutionairen vermoord door antisocialistische milities zoals het Freikorps!

De kleine NSDAP probeerde in november 1921 een nationalistische staatsgreep tegen de regering van Beieren. Dat mislukte en Adolf Hitler werd opgepakt en veroordeeld tot vijf jaar celstraf, maar hoefde uiteindelijk maar 13 maanden te zitten. De rechters in Beieren waren sympathisch tegenover de Nazi leider en konden zich vinden in zijn propaganda. Neutraal waren deze rechters absoluut niet! 

Na deze mislukte staatsgreep kwam de NSDAP in het blikveld van de rijken. Nadat Hitler vrij gelaten werd besloten ze hem te steunen. Maar hun steun was nog beperkt, want de anti-kapitalistische taal van sommige Nazi leiders beviel hun niet. De nationaal conservatieve; Duitse Nationale Volks Partij ( DNVP ) was voorlopig nog de partij van de kapitalisten klasse. 

De verkiezingen van 1928 gingen vooral tussen de burgerlijke socialisten van de SPD en de nationaal conservatieven van de DNVP. De nationaal conservatieven verloren die verkiezingen en de SPD bleef aan de macht samen met de liberalen van de Democratische Volkspartij. Een jaar later ontstond de economische crisis waardoor ook veel rijke Duitsers massief geld verloren op de markten. De bourgeoisie zag dat Adolf Hitler stemmen aan het winnen was van hun electoraat ( klein burgerlijk, antisemitisch en anticommunistisch ). Men besloot om de partij van Hitler een kans te geven en de NSDAP kreeg veel donaties van het bedrijfsleven! 

Ondanks de antikapitalistische uitspraken van Hitler, was het anticommunisme van de nazi's doorslaggevend. De kapitalisten vreesde de Communistische Partij van Duitsland, die nog steeds radicaal tegen het kapitalisme was. Adolf Hitler beloofde de rijken dat hij niet tegen het Duitse privé bezit was. Ook beloofde hij dat de linkse vleugel van de NSDAP geen invloed had op zijn koers. De beloftes van Hitler werden geloofd, men dacht dat deze Oostenrijkse korporaal goed te gebruiken was tegen het communisme, net zoals de nationaal conservatieven van de DNVP! 

Bij de verkiezingen van 1930 was de NSDAP de tweede partij van Duitsland. De sociaal democraten hadden massief stemmen verloren, echter de KPD ( communisten ) won ook veel zetels. Dit maakte de communistische partij tot de derde partij van het Duitse Rijk. De schrik zat er nu goed in bij de rijken, want er was een goede mogelijkheid dat de SPD en de KPD een coalitie konden vormen op socialistische principes. Gelukkig voor hun was er spraken van een groot conflict binnen de Duitse arbeidersbeweging. Want de SPD en KPD waren vijanden van elkaar. Moskou had in 1928 het bevel gegeven om de sociaal democraten neer te zetten als ''sociaal fascisten'' en de SPD noemde de KPD ''roodgelakte fascisten''.  

Adolf Hitler maakte dankbaar misbruik van deze conflicten en twee jaar later won de NSDAP 37% van de stemmen. Toen pas merkte de KPD en SPD het gevaar dat Hitler voorstelde. De communisten versterkte hun zetels aantal bij de verkiezingen van november 1932, de nazi's vielen terug op 33%. Echter men kon geen regering vormen, dus werden weer verkiezingen gehouden voor maart 1933. Deze keer won de NSDAP, 43% van de stemmen. De SPD en KPD verloren veel stemmen aan de NSDAP die zich hierdoor als Duitse volkspartij neerzette! 

Adolf Hitler werd in januari 1933 al aangesteld als rijkskanselier van het Duitse Rijk. De verkiezingen van 1933 gaven hem niet de meerderheid, maar dankzij de steun van de nationaal conservatieven kon Hitler een kabinet samenstellen. Op 27 februari 1933 ontstond brand in de Reichstag, het parlementsgebouw. Men arresteerde een Nederlandse; radencommunist, die toegaf de brand gesticht te hebben. Maar volgens USP-RSM ligt de ware dader in de NSDAP. Want de woning van Herman Goering ( tweede man van de NSDAP ) stond in directe verbinding met de Reichstag en men zegt dat Goering vlak voor de brand, nog in de tunnel was die naar de Reichstag leidde! 

Door deze brand werd de KPD neergezet als hoofdschuldige. Hitler drong bij Hindenburg eropaan om de KPD te verbieden. Een dag na de brand op 27 februari 1933 werd de Communistische Partij van Duitsland verboden. Ondanks verbod stond haar naam nog wel op de stemlijst voor de verkiezingen in maart. De KPD won 81 zetels, maar deze zouden nooit bezet worden. 

De Duitse kapitalisten vierde feest toen ook de SPD verboden werd. De nationaal conservatieven besloten hun partij op te heffen en lid te worden van de NSDAP. De andere rechtse en centrum partijen werden gedwongen om hun activiteiten te staken. In geheel Duitsland gingen Nazi knokploegen de straat op en arresteerde communisten en socialisten. In 1934 was Duitsland gezuiverd van alle linkse politieke partijen. De Nationaal Socialistische Duitse Arbeiders Partij was alleenheerser en zou dat tot 8 mei 1945 blijven! 

Onder het Nazi regime werden vakbonden verboden. De arbeider en de kapitalist moesten gemeenschappelijk werken. Grote leugens want de nazi's en de kapitalisten bleven de arbeiders uitbuiten. Elitaire nazi's zoals Herman Goering dachten er niet aan om als eenvoudige '''kameraden van het volk'' te leven. Doordat Hilter begon aan de wederopbouw van het Duitse leger groeide de industrie. Duitsland kon hierdoor meer mensen in dienst nemen en zo kregen miljoenen Duitsers werk in de fabrieken. Hilter kon zo niet alleen steun krijgen van de kapitalisten, maar ook van arbeiders die hem dankbaar waren! 

Echter in 1936 besloot de Führer om de macht van de kapitalisten te beperken. De staat ging meer bepalen wat en waar dingen gebouwd/geproduceerd moesten worden. Hoewel de kapitalisten hierdoor minder te zeggen kregen, waren ze niet ontevreden. Want de staat betaalde royaal voor het werk dat bedrijven deden. Bijvoorbeeld het bedrijf; IG Farben produceerde chemische producten voor het Reich en zou ook een grote rol spelen in de productie van Zyklon A en B. Na 1942 profiteerde veel Duitse kapitalisten van de spotgoedkope (slaven)arbeiders die de SS aan hun leverde. Veel arbeiders uit de bezette gebieden hebben dwangarbeid verricht in Nazi Duitsland tussen 1939 en 1945! 

Toen de oorlog eenmaal uitbrak dwong Hilter alle bedrijven om de oorlogsproductie steunen. Hoewel de staat geen eigenaar was van bedrijven zoals Messersmith en Heinkel, moesten ze wel de eisen van de staat nastreven. De winst die deze pro-Nazi bedrijven maakte was enorm. Pas in 1942 nationaliseerde Nazi Duitsland de grote bedrijvn om alle economische productie te richten op de oorlog. Albert Speer was van 1942 tot 1945, Rijksminister van Bewapening en nam bezit van bijna alle Duitse bedrijven! 

Na de val van Nazi Duitsland in mei 1945, besloot het kapitalisme om snel samen te werken met de Amerikanen, Fransen en Britten. Want in Oost Duitsland nationaliseerde de Sovjets alles. De kapitalisten die tussen 1933 en 1945 allemaal pro-Nazi waren, gedroegen zich opeens heel pro-Amerikaans. Hun anticommunisme zorgde ervoor dat ze weer snel aan de slag konden. 

In Oost Duitsland werd in 1949 de Duitse Democratische Republiek opgericht. De groot kapitalisten die Hitler gesteund hadden verloren alles in de DDR. Pas in 1990 konden deze kapitalisten weer terug keren naar Oost Duitsland en de werkende klasse daar uitbuiten. In het westen heeft het jaren gestuurd voordat men kritiek ging geven op de manier waarop de kapitalisten Hitler steunde. De autoritaire Konrad Adenauer had de steun van de rijken en de kapitalisten nodig voor zijn eigen anticommunistische politiek. Dus tussen 1949 en 1968 deed de West Duitse staat weinig tegen al die kapitalisten die geprofiteerd hadden van het Nazi regime!

Adolf Hitler in gesprek met de kapitalist; Willy Messersmith

Arbeiders met laag inkomen moeten boeten!

Het neoliberale kabinet van VVD en PvdA begint haar aanval op de armen en de arbeiders met een laag inkomen. Toen het neoliberale kabinet aankwam wouden ze de hoogste belastingsschijf verlagen van 52% naar 49% en ze houden de zorg premie inkomsten afhankelijk maken. Daar voelde de rijken VVD achterban niets voor. De woede was vooral te merken in de rechtse bladeren en in de bourgeoisie kringen. De VVD werd bang en ging met de asociaal democraten nog een keer om de tafel. Daar liet de PvdA zien hoe ''sterk en sociaal'' ze zijn voor mensen met een laag inkomen! 

Tarieven, belasting en belastingschijven ib en loonheffing, 
in 2012 jonger dan 65 jaar:

hoogte inkomen	maar niet  hoger dan	belastingtarief
-	€ 18.945	33,10%
€ 18.945	€ 33.863	41,95%
€ 33.863	€ 56.491	42%
€ 56.491	-	52%

Zo zien de belastingschijven er uit in 2012. Het laagste tarief tot 18.945 euro is 33,1%. Vanaf 56.491 euro per jaar betaal je 52% belasting. Dit wou de VVD en PvdA verlagen tot 49% in de eerste instantie. 

Tarieven, belasting en belastingschijven ib en loonheffing, 

in 2013 jonger dan 65 jaar:

hoogte inkomen	maar niet  hoger dan	belastingtarief
-	€ 19.645	37%
€ 19.645	€ 33.363	42%
€ 33.363	€ 55.991	42%
€ 55.991	-	52%

In 2013 gaan de arbeiders met inkomen tot 19.645 euro 37% belasting betalen, dat is 4% meer dan in 2012. Dit asociale kabinet verhoogt de belasting voor de armen en de arbeiders met een laag inkomen. Het verschil tussen de laagste belastingsschijf en de hoogste is dan nog maar 15%.

De werkende klasse met een modaal inkomen voelt minder pijn. Hun belastingen blijven ongeveer gelijk. Met modaal bedoelen we arbeiders die ongeveer 30.000 euro per jaar bruto verdienen!

Men verhoogt dus de belastingen voor mensen met een laag inkomen. ''Sterk en sociaal'' laten we liever zeggen ''zwak en asociaal'' zo regeert Mark Rutte 2 met VVD en PvdA!

WEG MET DIT KABINET! 

Het KPD verbod in West-Duitsland 1956

In het jaar 1956 was de koude oorlog zeer heet geworden. De stalinistische Sovjet-Unie sloeg een arbeidersopstand in Hongarije neer en voerde een totalitair bewind over geheel Oost-Europa. In naam van Karl Marx en Vladimir Lenin werden arbeiders vervolgt en gemarteld in de gevangenissen van de beruchte NKVD. De dood van Joseph Stalin in 1953 maakte nog geen einde aan het stalinistische terreur, pas drie jaar later zou de Communistische Partij van de Sovjet-Unie afstand nemen van de persoon, echter niet van Stalin's ideologie. In West-Duitsland besloot de autoritaire bondskanselier om het jachtseizoen op stalinisten te openen. Met hulp van de anticommunistische media en het bedrijfsleven werd de Communistische Partij van Duitsland op 17 augustus 1956 verboden! 

De rechtse kranten spreken over een ''rechtvaardig'' verbod op de KPD. Ze noemen de partij vaak in één zin met de rechts radicale; ''Socialistische'' Rijks partij. Deze ''Socialistische'' Rijks Partij was de formele opvolger van de NSDAP en was duidelijk neonazi. In het jaar 1956 was het anticommunisme in West-Duitsland enorm gegroeid. De autoritaire; Konrad Adenauer moest niets hebben van die pro-DDR stalinisten die in zijn Bondsrepubliek Duitsland zich openlijk uitspraken voor het marxisme leninisme ( stalinisme ). 

Om het spel slim te spelen besloot Adenauer om twee partijen rond 1951 te verbieden. De ''Socialistische'' Rijks Partij en de Communistische Partij van Duitsland moesten beidde verboden worden. Dat had allemaal ermee te maken dat de neonazi's van de SRP vreemd genoeg pro-Sovjet waren en anti-Amerikaans. De neonazi's hadden vaak genoeg gezegd dat ze meer heil zangen in de Sovjet-Unie dan in het plutocratische Amerika. Dat de neonazi's zo dachten is logisch, want de Russische stalinisten waren de grote financiële donoren van de ''Socialistische'' Rijks Partij. Hoe vreemd het ook klinkt, Moskou steunde deze pro-Sovjet neonazi's en niet de stalinisten van de KPD in West Duitsland! 

Konrad Adenauer zat dus met twee partijen die pro-Sovjet waren. Met hun verbod kon hij een grote slag slaan. Niet alleen tegen het neonazisme, maar ook tegen het communisme in geheel. Als de ''Socialistische'' Rijks Partij zich pro-Amerikaans had ingesteld dan was de partij zeker niet verboden. Want genoeg ex-nazi's werkte in 1956 weer voor de overheid. Neem enkele rechters die onder Ronald Freisler gewerkt hadden. Deze bloed rechters hebben heel wat communisten tot de doodstraf veroordeeld onder het nazi regime! Het was dus niet zozeer hun neonazisme, maar eerder hun pro-Sovjet houding die de doorslag gaf voor het verbod! 

De stalinistische; Communistische Partij van Duitsland was geen machtsfactor in West-Duitsland. De KPD was zwak en door de stalinistische politiek nauwelijks aantrekkelijk voor Duitse arbeiders. De meeste leden waren oude KPD'ers die al jaren trouw waren aan de partij en het marxisme leninisme ( stalinisme ). Een sekte kun je de KPD zeker noemen. Dogmatisch en strak zoals dat bij de meeste communistische partijen het geval was. De partij had het neerslaan van de arbeidersopstand in de DDR toegejuicht in 1953, wat natuurlijk geen goede zet bleek. De Duitse arbeidersklasse keerde zich af van de KPD en vertrouwde liever op de Sociaaldemocratische Partij van Duitsland ( SPD ). Deze SPD ontdeed zich van haar laatste marxistische opvattingen eind jaren 50 om voorgoed in dienst te treden van het kapitalisme! 

Al in 1951 poogde Adenauer om de SRP en de KPD te verbieden. Op 23 oktober 1952 gaf de rechterlijke macht in West-Duitsland het bevel om de SRP te liquideren. Als oorzaken werden hun steun aan het nazisme genoemd. Maar in werkelijkheid was hun pro-Sovjet houding waar Adenauer niet van hield. Want als het echt om neonazisme ging dan had hij veel ex-nazi's niet mogen opnemen in zijn Christen Democratische Unie. Veel leden van de CDU waren lid geweest van de NSDAP zoals;

- Raban Graf Adelmann, NSDAP lid van 1939 tot 1945 later lid van de Bondsdag voor de CDU van 1957 tot 1961. Was ook lid van de SA ( Knokploeg van Hitler )! 

- Hans-Adolf Asbach, NSDAP lid van 1933 tot 1945 later Minister van Sociale Arbeid in Schleswig-Holstein van 1950 tot 1957!  

Deze twee zijn slechts enkele van veel ex-nazi's die in de anticommunistische; CDU hun thuis vonden. Ze konden zich prima vinden in het autoritarisme en anticommunisme van Konrad Adenauer. 

Hoewel het verbod van de ''Socialistische'' Rijks Partij makkelijk ging moest Adenauer bijna vier jaar flink strijden om uiteindelijk de KPD te verbieden. Anders dan de SRP was de KPD antifascistisch en dus was een verbod moeilijker. Maar uiteindelijk lukte het de anticommunistische; Bondskanselier om met de grootste leugen de KPD te verbieden. De leugen was heel simpel. De marxistisch leninistische leer is ondemocratische en doordat de KPD de grondwet van ( West ) Duitsland niet erkent is ze een gevaar voor de ''vrije democratie''. 

De rechtbank oordeelde dat het marxisme leninisme een gewelddadige revolutie nastreeft en dus vijandelijk staat tegenover democratische vrijheden. Het anticommunistische klimaat na het neerslaan van de Hongaarse arbeidersopstand hielp de anticommunisten zeer. Want niemand twijfelde aan het ''gewelddadige'' karakter van het marxisme leninisme. De rechters in een ''vrije democratie'' besloten dus een partij te verbieden puur omdat de ideologie van de KPD ervan uitgaat dat een revolutie ook gewelddadig zal zijn. Daarnaast is het blijkbaar verboden om tegen een grondwet te zijn, alsof de burgerlijke grondwet van Duitsland arbeiders rechten garandeert ( niet dus ). 

Dat de KPD met haar ''gewelddadige'' revolutie gelijk had blijkt uit de Russische burgeroorlog. Na de revolutie greep de contrarevolutie de wapens. 200.000 buitenlandse imperialistische legers vielen Rusland binnen. 40.000 Britten kregen het bevel van Winston Churchill om de revolutie neer te slaan. In 1919 vielen anticommunistische Roemeense leger eenheden de Hongaarse Sovjet Republiek binnen en in Duitsland hielpen de sociaal democraten de contrarevolutie actief. 21.000 Duitse revolutionairen stierven tussen 1918 en 1921.  

Een proletarische revolutie zal nooit zonder geweld eindigen. Want het kapitalisme zal haar macht nooit opgeven. Het stalinisme bewijst dat ook, want de arbeiders van Oost Duitsland en Hongarije hebben ook geprobeerd om zich te bevrijden van een dictatoriaal stalinistisch regime. Zowel de stalinisten als de bourgeoisie zullen de wapens oppakken om arbeiders revoluties neer te slaan. De KPD had het recht om te zeggen dat een proletarische revolutie zal leiden tot geweld, want het kapitaal zal geweld gebruiken om haar privileges te beschermen! 

Echter de burgerlijke rechters beweerde dat de KPD een ''gewelddadige'' revolutie wou en andersdenkenden wou uitschakelen. Howel de KPD een revolutie predikte was ze echt geen arbeiderspartij. De partij was zwak en had nauwelijks steun onder de arbeidersklasse. Die dacht wel twee keer na om totalitaire stalinisten te steunen. Verder was de KPD meer een West Duitse afdeling van de Oost Duitse; SED ( Socialistische Eenheidspartij van Duitsland ) en die had meer aan een pro-DDR propaganda partij, dan aan een echte revolutionaire partij!

Het verbod op de KPD kwam op 17 augustus 1956. Voor veel KPD het bewijs dat de bourgeoisie erop uit was om alle revolutionairen monddood te maken. Vele werden opgepakt en veroordeeld wegens het lidmaatschap van een ''verboden'' partij. Pas in 1968 mocht een West Duitse communistische partij opnieuw opgericht worden. De stalinisten en de West Duitse overheid maakte toen een deal. De KPD bleef verboden, maar een nieuwe partij mocht wel opgericht worden. Zo kwam de Duitse Communistische Partij in het leven. Deze DKP verving de KPD en overleefde de val van het stalinisme! 

Er een groot verschil tussen een nazi en een stalinist. Een nazi is een gewelddadig type, hij verheerlijkt geweld en terreur. Een stalinist is niet gewelddadig per definitie en veel stalinisten hebben dapper gevochten tegen het fascisme overal in Europa. Hun fout lag niet in hun ideologie, maar in hun slaafse trouwheid aan de stalinistische bureaucratie in Moskou! Dat is het verschil tussen nazi's en stalinisten. Een stalinist geeft zich helemaal over aan de partij en is niet kritisch, maar verheerlijkt geen geweld en haat geen rassen of volkeren. Nazi's zijn gewelddadig en houden van geweld. 

Vergelijk de leden van de Nationaaldemocratische Partij van Duitsland en de Duitse Communistische Partij met elkaar. Je zult zien dat veel gewelddadige neonazi's bij de NPD zitten. Bij de DKP zul je idealistische jongeren en ouderen vinden die geloven in een eerlijke wereld. Het enigste probleem van de DKP is hun overtuiging dat ondanks de enorme zelfverrijking van de Sovjet bureaucratie, ze toch nog geloven in het socialistische karakter van de USSR! 

Hoe kijken revolutionair socialisten ( anti-stalinisten ) tegen het KPD verbod aan? Wij vinden het misdadig om revolutionair linkse partijen te verbieden. De KPD was geen bedreiging voor de West Duitse staat en ze voerde geen aanslagen uit zoals de RAF in de jaren 70. Echter Fascisten en nazi's hebben geen bestaansrecht volgens ons, want deze mensen verheerlijken haat en geweld! 

Tot heden heeft de Duitse overheid niet erkent dat ze fout waren met het KPD verbod. Het feit dat veel leden van de KPD vervolgt en opgesloten werden in een ''vrije democratie'' blijft niet erkend. De slachtoffers van het DDR regime krijgen wel alle aandacht. Echter de KPD leden die door ex-nazi rechters in de cel gestopt werden, blijven niet erkent. Het wordt tijd om ook deze slachtoffers van de koude oorlog te erkennen!   

17 augustus 1956
De anticommunistische West Duitse staat 
legt beslag op het KPD hoofdgebouw 
in West Berlijn!  

Israëlische propaganda voor kinderen!

‘Israëlische schoolboeken staan vol racistische ideeën.’ Dat zegt de Israëlische hoogleraar Nurit Peled-Elhanan. In september was ze in Nederland om aan verschillende universiteiten te spreken over haar nieuwste boek Palestine in Israeli School Books: Ideology and Propaganda in Education. ‘Palestijnen worden neergezet als crimineel, als afwijkend en verachtelijk. Het zijn “Arabieren” met een kameel, in een Ali Baba-jurk.’ Willemijn Wilgenhof doet verslag van haar onderzoek!

Een artikel van de Internationale Socialisten!


Peled-Elhanan, hoogleraar op het gebied van taal en onderwijs aan de Hebrew University in Jeruzalem, onderzocht de inhoud van zeventien veelvuldig gebruikte Israëlische schoolmethoden: tien geschiedenisboeken, zes aardrijkskundeboeken en één maatschappijleerboek. Alle boeken werden gepubliceerd tussen 1996 en 2009 – dus na de Oslo-akkoorden – en worden gebruikt in het gewone seculiere onderwijs. De boeken die worden gebruikt in religieuze scholen zijn volgens haar vaak nog racistischer van toon, maar Peled-Elhanan wil juist laten zien hoe racisme doorwerkt in het officiële Israëlische curriculum.

Alle boeken zijn goedgekeurd door het ministerie van Onderwijs, een instituut dat boeken terugfluit als ze ‘niet zionistisch genoeg’ zijn. Het verhaal dat uiteindelijk in de schoolbanken ligt, is dus een door de staat goedgekeurde visie op geschiedenis en aardrijkskunde. De schoolboeken dienen hiermee een helder doel: een nationale geschiedenis neerzetten die een sterke nationale identiteit ondersteunt.

Wat dat betreft is er niets nieuws onder de zon, schoolboeken dienen hier immers altijd voor: denk aan de manier waarop Nederlandse schoolboeken omgaan met de zwarte pagina’s uit onze eigen geschiedenis. Hoeveel leren onze kinderen over de Nederlandse misdaden in Indonesië, Joegoslavië of Afghanistan? Door de rol van Israël als bezetter spelen schoolboeken in Israël echter nog een extra rol: Israëlische kinderen worden immers opgevoed tot de soldaten van morgen.

Palestijnen zonder gezicht

In haar onderzoek vond Peled-Elhanan dat in de meeste schoolboeken de Palestijnen voor het grootste deel simpelweg zijn weggelaten. Zo komen op de kaarten in aardrijkskundeboeken vaak geen Palestijnse mensen, steden of instituties voor. En dat terwijl 20 procent van de Israëlische bevolking Palestijns is. Zo stonden op een kaart alle Joodse universiteiten weergegeven, maar waren de Palestijnse onderwijsinstellingen weggelaten. 

Ook worden er geen Arabische namen gebruikt. De Westelijke Jordaanoever wordt consequent bij zijn bijbelse namen genoemd: Judea en Samaria. Bovendien worden de bezette gebieden standaard weergegeven als onderdeel van Israël. Zo stond er in een van de schoolboeken een kaart over bevolkingsdichtheid, maar de bezette gebieden waren blanco. De legenda wist te vermelden dat er voor deze gebieden geen gegevens beschikbaar waren, waarmee dus een bevolkingskaart gepresenteerd wordt waarbij de Westelijke Jordaanoever (nog) geen inwoners heeft. En dat terwijl Israël niet alleen precies weet wie waar woont, maar ook wie wanneer gaat trouwen en wie er zwanger is. Deze ‘topografische leegtes’ onderstrepen de zionistische slogan: ‘Een land zonder volk voor een volk zonder land’.

Als Palestijnen vervolgens in de schoolboeken voorkomen, worden ze vaak als ‘buitenlanders’ of als ‘gastarbeiders’ neergezet: mensen die van buitenaf in ons land zijn gekomen. Zo ontstaat er een ironisch beeld: doordat het Palestijnse land als Israëlisch wordt gepresenteerd, worden zijn inwoners automatisch buitenlanders. Mensen die bovendien niet weten ‘hoe het werkt in dit land’. Zo wist een van de schoolboeken te vermelden dat de huizen van Palestijnen regelmatig gesloopt worden omdat ze illegaal zouden zijn gebouwd: de Palestijnen hadden namelijk geen vergunning voor de bouw, aangezien ze ‘de kosten voor de vergunningen wilden ontduiken’. Dat geen enkele Palestijn sinds 1948 een vergunning heeft gekregen om te bouwen, wordt uiteraard niet vermeld.

Een primitief volk dat niet wil moderniseren

Een van de redeneringen die steeds terugkomt in de boeken is dat de Palestijnen primitief zijn en ondanks de vele pogingen van Israël om ze te helpen simpelweg niet willen moderniseren. Zo schrijft een schoolboek: ‘De Arabische samenleving is traditioneel, en wil van nature niet veranderen. Ze is terughoudend in het doorvoeren van vernieuwingen die het karakter van het dorp kunnen veranderen. Arabieren zien modernisering als iets gevaarlijks, aangezien het de status van de ouderen en de notabelen kan aantasten. Dit is de reden waarom dorpen die land moeten toewijzen voor de bouw van publieke wegen – zoals de Joodse sector doet – dit weigeren: ze zijn niet bereid om iets op te geven voor het algemeen belang.’

Niet alleen worden Palestijnen dus van nature als primitief neergezet, het beeld wordt daarnaast gebruikt om te laten zien hoe achterlijk ze zijn: terwijl het Joodse volk onbaatzuchtig zijn land wil opgeven voor het algemeen belang, zijn Palestijnen zo egoïstisch dat ze alles voor zichzelf willen houden. Deze ‘primitiviteit’ komt ook regelmatig terug in de racistische afbeeldingen van Palestijnen. Zo zie je op de afbeelding hiernaast een kaart met daarin een leeftijdspiramide. Als eerste zie je de opbouw van de Joodse bevolking, waarbij de Joodse man en vrouw ‘modern’ zijn gekleed. Vervolgens zie je de Palestijnen (wederom ‘Arabieren’ genoemd) afgebeeld alsof ze regelrecht uit een honderd jaar oud Europees prentenboek zijn gelopen: de man heeft een tulband om en houdt een kameel vast, de vrouw draagt een traditionele jurk en is bezig met handenarbeid. Door zo’n stereotiepe weergave van ‘de Palestijnen’ ontneem je mensen hun individuele eigenschappen, en creëer je het beeld dat alle Palestijnen hetzelfde zijn – met dezelfde negatieve eigenschappen.

Het legitimeren van slachtpartijen

Tot slot stelde Peled-Elhanan zichzelf de vraag hoe jongeren geleerd wordt massaslachtingen te legitimeren. In de meeste schoolboeken worden grote bloedbaden verzwegen, maar in de meer progressieve boeken worden er een aantal genoemd. Hierbij wordt het doden van Palestijnen echter neergezet als een noodzakelijk kwaad voor het overleven van de Joodse staat. Op de lange termijn bracht het immers positieve gevolgen voor Israël.

De slachtpartij in het dorp Deir Yassin in 1948 wordt bijvoorbeeld gebruikt om te laten zien dat dit bloedbad de vlucht van ‘de Arabieren’ veroorzaakte, waardoor het mogelijk werd om een Joodse staat te stichten met een Joodse meerderheid. Het was dus misschien wat ongelukkig, die slachtpartij, maar uiteindelijk was het maar beter zo, aangezien de gevolgen goed waren. 

Ook het bloedbad in het Palestijnse dorp Kibya in Jordanië in 1953 wordt op deze manier gebruikt. Hoewel de tekst vermeldt dat de meeste slachtoffers ‘Arabische dorpelingen’ waren, die waren ‘gescheiden van hun land’ en probeerden terug te keren naar hun huizen, staat er onder de paginagrote foto van stoere Israëlische soldaten geschreven: ‘De soldaten van eenheid 101 blonken uit in hun durf. Een van hun daden was de invasie van het dorp Kibya in Samaria, een dorp dat diende als uitvalsbasis voor de terroristen. De soldaten vernietigden 45 huizen en doodden 69 mannen, vrouwen en kinderen.’Dit onderschrift verandert de Palestijnse dorpelingen in terroristen, en het bloedbad wordt door het boek gelegitimeerd door zijn gevolgen: ‘Het herstelde het zelfvertrouwen van de Israëlische burgers.’ Daarnaast versterkte het ‘de moraal en de waardigheid van de IDF, waardoor het leger een krachtig en moedig leger kon worden, waarmee het de vijand diep in zijn eigen territorium kon schaden.’

Als Israëlische kinderen al lezen over de bloedbaden, dan is het op een manier waarbij de (voor Israël) positieve uitkomst belangrijker is dan de brute middelen waarmee deze werd bereikt. De schoolboeken leren de kinderen dat zoveel lijden veroorzaken aanvaardbaar is, als daarmee voorkomen wordt dat henzelf pijn gedaan wordt. De bloedbaden worden bovendien genoemd op pagina’s vol met foto’s van stoere soldaten en nationalistische liederen waarin hun heldendaden worden bezongen. De slachtpartijen vallen dus in het niet binnen het grotere plaatje: zulke stoere mannen kunnen toch niet zulke slechte dingen doen?

Door naar de lange termijn en het algemeen belang van Israël te kijken, leren jongeren dat ze ongestraft kunnen beschikken over Palestijnse levens – waarvan er bovendien toch te veel zijn. Dit is uiteraard niet de enige oorzaak, maar het verklaart wel voor een stukje hoe jongens en meisjes zich uiteindelijk zo onmenselijk gaan gedragen als ze een uniform aan hebben.

Dit artikel is verschenen op 

www.socialisme.nu 

Israëlische kinderen verwelkomen 
nieuwe zionisten! 

Kritiek op Lenin

Voor aanhangers van Lenin is het lastig om kritiek te leveren op de man, waar vele loyaal aan zijn. De stalinisten doen het veel makkelijker dan trotskisten. In een stalinistische paritj is kritiek op Lenin ( en Stalin ) taboe. Wie het wel waagt wordt een ''contrarevolutionair'' genoemd en geroyeerd. In Stalin's tijd betekende kritiek op Lenin, verraad en werd je meestal gedeporteerd naar een Goelag kamp. De kapitalistische politiek heeft vooral kritiek op Lenin omdat hij een burgerlijke democratie verving door de Sovjet democratie. Men gebruikt het Rode Terreur ( 1918-1922 ) erg vaak om ''aan te geven'' dat Lenin en Stalin weinig van elkaar verschilde!

Hoe kijkt USP-RSM naar de kritiek op Lenin. Is alle kritiek op Lenin rechtvaardig of puur anticommunisme, bedoeld om verwarring te zaaien? Dit zijn de bekenste burgerlijke kritieken op Lenin;

1: Hij schafte het parlement van Rusland af
2: Hij voerde een wrede politiek tegen de rijkere boeren 
3: Hij steunde het Rode Terreur 
4: Hij verbood fracties binnen de communistische partij

Punt 1 is heel bekend en gaat om de afschaffing van de parlementaire democratie in Rusland. In februari 1917 werd de tsaar afgezet en ontstond een tijdelijke burgerlijke regering. Deze tijdelijke regering stond onder leiding van Alexander Kerensky en hij steunde de eerste wereld oorlog. Lenin was fel tegen die oorlog en poogde voor de Sovjet democratie ( Raden-democratie ). In november 1917 ( oktober volgens de toenmalige Russische kalender ) grepen de arbeiders-raden onder de leiding van de Bolsjewistische Partij de macht. De Oktober Revolutie was geen ordinaire staatsgreep van de bolsjewieken. Het was een besluit van de arbeidersraad van de stad; Petrograd om de revolutie te beginnen. 

Na de val van de tijdelijke regering werden nog burgerlijke verkiezingen gehouden voor het Russische parlement. Deze werden gewonnen door de Sociaal Revolutionaire Partij. De Bolsjewistische Partij won geen meerderheid. Volgens de wetten van de parlementaire democratie is het parlement de opperste wetgeving van een land. Maar Lenin vond dat de parlementaire democratie geen nut meer had nu de arbeidersraden de macht hadden over genomen. Dus werd het parlement na één dag afgeschaft. De parlementaire socialisten, liberalen en anticommunisten waren natuurlijk daar niet blij mee. Zij wouden geen Sovjet democratie en vele besloten om de wapens op te nemen. Het westen beloofde deze anticommunistische; Witte Legers te steunen tegen de bolsjewieken! 

Bij Punt 2 kunnen we de kritiek op Lenin begrijpen. Tussen 1917 en 1921 voerde de bolsjewieken de politiek van oorlogscommunisme. Dit oorlogscommunisme was wreed en hard. Het dwong boeren om hun graan af te staan aan de staat en dat wouden vele niet doen. Het resultaat van het oorlogscommunisme was hongersnood omdat boeren liever hun vee doodde dan het af te staan voor een lage prijs aan de overheid. Boeren die weigerde om mee te werken werden opgepakt door de Tsjeka ( geheime politie ) en vele werden dan ook vermoord! 

Dat brengt ons meteen bij Punt 3; het Rode Terreur. Veel burgerlijke democraten brullen dat de misdaden van Stalin terug te vinden zijn in de hardheid van de bolsjewieken. Het Rode Terreur wordt dan als voorbeeld genoemd. Bewijst het Rode Terreur dat Lenin een ''misdadige dictator'' was? De burgerlijke democraten zeggen van wel, maar ondertussen wordt Winston Churchill door hun vereerd als echte ''democraat''. Terwijl diezelfde Churchill 40.000 soldaten naar Rusland stuurde om de Witte Legers te helpen. Ook steunde Churchill de terreur bombardementen op Dresden tijdens de tweede wereld oorlog en hij was tegen de onafhankelijkheid van India. Dus Lenin wordt een misdadiger genoemd, maar Churchill is een held? Die logica is typisch voor burgerlijke democraten! 

Was het Rode Terreur van de bolsjewieken noodzakelijk? Ja en Nee. Ja omdat men actie moest ondernemen tegen de anticommunisten en Nee omdat het terreur te ver ging. Het Rode Terreur was zo wreed dat zelfs enkele bolsjewieken kritiek gingen geven op de manier waarop de Tsjeka ( geheime politie ) te werk ging. Er is echter wel verschil tussen het Rode Terreur en het Witte Terreur. Het Rode Terreur was gericht tegen de vijanden van de Sovjet staat en men ging niet systematisch te werk. Het Witte Terreur was gericht tegen joden en bolsjewieken, hier zat een duidelijk systematiek in. Zo werden 150.000 joden in Oekraïne uit hun huizen gehaald en dood geschoten door de antisemitische; Witte Legers!

In 1921 verbood het Congres van de Russische Communistische Partij alle fracties binnen de partij. Lenin heeft dit verbod ingevoerd en daardoor kon Stalin ( als latere generaal secretaris ) iedereen royeren die kritiek had op de partijkoers. Was dit een bewijs voor de ''misdadigheid'' van Lenin? Nee, maar het verbod op fractie vorming was een fout. Want Stalin heeft dankzij dit verbod later al zijn tegenstanders kunnen royeren. Waarom voer Lenin dan zo'n verbod in? Wou hij zijn macht vergroten binnen de partij? Nee, hij was bang voor splitsingen en verval. Er waren veel onenigheden en de partij was niet in eenheid. Lenin vreesde dat zonder eenheid de partij zou vervallen! Het verbod op fractie vorming leek misschien een goed idee tijdens de burgeroorlog, maar het zou later goed uitpakken voor de stalinisten! 

Dan is er nog de Nieuwe Economische Politiek. Dit economische systeem werd in 1921 ingevoerd en verving het oorlogscommunisme. De NEP hield in dat er weer een markt economie kwam in Sovjet Rusland. Tussen 1917 en 1921 had het land een economie waarin de staat alles bepaalde met dwang en hardheid. Dit oorlogscommunisme zorgde voor hongersnood en opstanden. Lenin merkte dat de boeren zich massaal tegen de revolutie zouden keren als men niet ingreep. Dus werd de NEP ingevoerd. Kleine boeren mochten weer zelfstandig worden en hun producten op de markt verkopen. Dit was natuurlijk niet-marxistisch om te doen. Dus de vraag is, was Lenin met de NEP fout bezig? 

USP-RSM zegt van wel. De NEP was economisch gezien best goed, maar het zorgde voor de groei van een bourgeoisie. Deze midden klasse profiteerde van de markt economie en kon zich verrijken ten kosten van de arbeidersklasse. De NEP versterkte ook de staats-bureaucratie waar Joseph Stalin zijn aanhang vandaan haalde. Een bureaucraat wou natuurlijk een beter leven dan een arbeider, zo was het altijd geweest in Rusland. Stalin beloofde deze elitaire bureaucraten hogere lonen en betere carrièremogelijkheden als ze hem steunde!  

Lenin heeft met het verbod op fracties veel kritische groepen binnen de partij monddood gemaakt. Was hij ervan op de hoogte wat er allemaal fout ging? Heeft Lenin een rol gespeeld in de opkomst van het stalinisme? De burgerlijke democraten zeggen van JA en wijzen naar zijn steun voor het  Rode Terreur en het verbod op fracties binnen de communistische partij. De mening van USP-RSM is niet zo zwart/wit! 

Lenin heeft fouten gemaakt, maar het is makkelijk om met de kennis van nu te oordelen over dingen die speelde rond 1921. In die tijd was er geen internet, geen tv en geen moderne communicatie. Lenin dacht volgens de tijdgeest van 1921. Ook burgerlijke democraten dachten anders dan ze bijvoorbeeld nu doen. Bijvoorbeeld in de Verenigde Staten van Amerika, waar socialisten en communisten vervolgt werden tussen 1919 en 1921. In dit ''democratische'' land kregen socialisten gevangenisstraffen omdat ze tegen de eerste wereld oorlog waren. Ook werden ze ontslagen wegens hun socialistische opvattingen. In Rusland pleegde generaals in het Witte Legers enorme misdaden tegen communisten, door hun op te jagen en uit te rooien! Lenin zag dat de vijanden van de revolutie genadeloos waren, dus gedroeg ook hij zich genadeloos!

Een fout van Lenin was zijn vertrouwen in Stalin. Hij heeft namelijk Stalin vertrouwt en pas rond 1922 zag hij het gevaar in. Maar in maart 1923 was het gedaan met Lenin. Hij raakte verlamd en kon niet meer praten. Tot januari 1924 leefde de eerste Sovjet leider een zwaar bestaan. Gevangen in zijn zieke lichaam en volledig onder controle van Stalin.Want die bepaalde wat Lenin mocht lezen en wie hem kon bezoeken!

Lenin voelde weinig medeleven met mensen die tegen het socialisme/communisme waren. Zijn haat tegen de rijken, het kapitalisme en het tsarisme komt ook voort uit de moord op zijn boer en de vreselijke sociale ongelijkheid die heerste onder het tsarisme. Haat tegen deze ongelijkheid maakte Lenin ook blind voor de misdaden van zijn eigen Rode Leger. Dat is de tragiek van deze man!

Maar dat houdt niet in dat Lenin geen grote revolutionair is. Hij leidde de communistische partij tegen 21 buitenlandse imperialistische legers en was één van de eerste wereldleiders die stelling nam tegen het antisemitisme. Zijn idealen van een socialistische raden-democratie blijft de inspiratie bron voor USP-RSM. Maar we erkennen dat Lenin niet altijd juist was. Zijn zwart/wit visie wordt hedendaags niet meer begrepen. Want niet elke kapitalist is meteen een slecht mens. Voor Lenin was een kapitalist juist wel een slecht iemand, omdat Lenin alleen keek naar de economische kant van zo iemand en niet naar de menselijke kant. De klasse met bezit was volgens Lenin het kwaad en moest uitgeroeid worden. Hoewel dat logisch is gezien de vreselijke ongelijkheid in Rusland toen der tijd, is het verkeerd om ervan uit te gaan dat alle kapitalisten meteen slechte mensen zijn!

Vladimir Lenin was een revolutionair van zijn tijd. Revolutionairen van 2012 kunnen terug grijpen op zijn idealen, maar leven in een andere tijd. Een tijd waarin mensen makkelijker met elkaar kunnen praten en waar de gemeenschap toleranter is geworden. Het leninisme blijft een belangrijk onderdeel van de revolutionair socialistische ideologie en zal dat ook blijven voor USP-RSM!

Maar anders dan dogmatische leninisten en stalinisten erkent ook dit blog dat er fouten en misdaden zijn begaan onder Lenin. Daar draagt ook hij verantwoordelijkheid voor, net zoals Winston Churchill verantwoordelijkheid draagt voor het steunen van de antisemitische; Witte Legers en de terreur bombardementen op Dresden. Meer dan 150.000 Joden werden door de Witte Legers vermoord en 25.000 burgers stierven in Dresden. Toch is Churchill voor vele een held en zullen veel burgerlijke democraten hem neerzetten als een ''voorstander van de vrijheid van meningsuiting'' en Lenin niet!  

Lenin een heilig figuur in de religie
 van het marxisme leninisme ( stalinisme )

Stalinisme en communisme!

Niet-communisten zien geen verschil tussen het stalinisme en de communistische ideologie. Voor hun is het communisme een totalitaire ideologie, mede door de ervaringen met Joseph Stalin in Rusland en Mao Zedong in China. Kinderen leren op scholen over de ''communistische'' Sovjet-Unie en de ''dictatuur van de communistische staat''. Het is begrijpelijk dat door deze opvoeding veel jonge werkers geen verschil zien tussen het totalitaire stalinisme en het democratische communisme! 

Tussen 1945 en 1991 heerste de koude oorlog. Het kapitalistisch democratische westen, stond tegen tegenover de stalinistische volksrepublieken. Deze volksrepublieken verklaarde ''socialistisch'' te zijn naar het voorbeeld van de Sovjet-Unie. Omdat ze zich op het marxisme leninisme baseerde, noemde de westerse landen deze regimes ''communistisch''. Dat had twee oorzaken. De eerste is puur anticommunisme, bedoeld om het communisme gelijk te schakelen met de misdaden van de oost blok leiders. Oorzaak twee is onwetendheid. Want bijna alle communistische partijen in west Europa stonden solidair met de ''communistische'' landen in oost Europa. Hierdoor leek het alsof alle communisten, aanhangers waren van dictatuur en onderdrukking! 

Stalinisme is echter geen communisme. Het is een totalitaire ideologie rond de persoon Joseph Stalin. Die kreeg in 1922 de leiding over de Russische Communistische Partij en bleef haar leider tot aan zijn dood in 1953. Stalin was een sluwe leider, die precies wist hoe hij corrupte staats-bureaucraten aan zijn kant kon krijgen. Met hulp van de rechtse oppositie binnen de Russische Communistische Partij, versloeg hij de linkse oppositie en nam in 1927 de macht volledig over!

Enkele jaren later begon Stalin aan het grote terreur en liet meer dan 600.000 communisten vermoorden. Daarnaast zouden 14 miljoen Sovjet burgers afgevoerd worden naar concentratiekampen. Deze kampen kregen de naam; Goelag en zouden van 1930 tot 1960 bestaan! De kampbewakers waren lid van de NKVD, de stalinistische geheime politie. Aanhangers van de linkse oppositie in de Sovjet Unie werden als eerste tussen 1927 en 1930 systematisch opgepakt en afgevoerd naar de kampen. Het waren vooral trotskisten die het wreedst behandeld werden. De aanhangers van Leon Trotsky werden door de NKVD als eerste gemarteld en geëxecuteerd.

Dat Stalin meer dan 600.000 communisten heeft vermoord doet de anticommunistische geschiedenis schrijvers niets. Zij verspreiden de leugen dat Stalin een communist was en dat hij een ''communistische'' dictatuur opbouwde. De vraag is dan altijd, waarom moesten dan 600.000 communisten sterven als het communisme een wrede ideologie is, gelijk aan het nazisme? Het antwoord is heel simpel, maar wordt niet ondersteund door de meeste westerse geschiedenis schrijvers. Stalin en zijn stalinisten waren namelijk anticommunistisch en moesten daarom de partij van Lenin uitmoorden. Ze wisten dat veel bolsjewieken hun regime niet zouden aanvaarden!

Waarom steunde buitenlandse communisten dan het stalinisme? Op die vraag moeten we kijken naar hoe communisten in Europa en in de wereld leefde. Toen het stalinisme opkwam rond 1924, was de wereld heel intolerant voor communisten en socialisten. Anticommunistische regeringen maakte jacht op alle aanhangers van de wereldrevolutie. In Hongarije werden 7000 communisten vermoord, in Finland stierven meer dan 10.000 aanhangers van de revolutie in concentratiekampen gebouwd door de anticommunisten! Het politieke klimaat was zeer anticommunistisch en dat dwong communisten tot isolement binnen hun eigen partij. Buiten de communistische partij waren communisten bloot gesteld aan discriminatie en aanvallen van contrarevolutionaire groepen. De staat deed meestal niets en keek vaak toe hoe rechtse groepen jacht maakte op linkse revolutionairen!

Het stalinisme werd steeds meer een religie binnen de communistische beweging. Tussen 1924 en 1930 werden alle anti-stalinistische communisten geroyeerd uit de Communistische Internationale. Wat na 1930 nog overbleef was loyaal aan Moskou en durfde geen kritiek te leveren op de stalinisten. Houdt dat in dat de communisten allemaal gewelddadig waren? Zoals de kapitalistische media beweerde? Antwoord: Nee, dat is weer één van de vele leugen. Men zegt dat het ''communisme'' meer mensen vermoord heeft dan het nazisme van Hitler. Dat is nogal oneerlijk als je bedenkt dat het stalinisme; 40 jaar had om verantwoordelijk te zijn voor de dood van 100 miljoen mensen. Het nazisme was in 12 jaar ( 1933-1945 ) verantwoordelijk voor 60 miljoen doden, inclusief 6 miljoen Joden en 13 miljoen Sovjet burgers werden door de nazi's vermoord. Bedenk eens hoe veel mensen vermoord zouden zijn geweest als de nazi's meer tijd hadden gehad? Maar zover denken de anticommunistische geschiedenis schrijvers niet. Die brullen dat het communisme wreder is dan het nazisme! Sommige landen zeggen zelfs dat communistische symbolen gelijk geschakeld moeten worden met nazi symbolen. Dan kun je het christelijke kruis er ook bij doen, want de christenen hebben ons 2000 jaar uitgemoord en onderdrukt!

Communisme is ook niet het ideaal dat iedereen gelijk betaald. Een mooi verzinsel van de anticommunistische media. Het idee dat iedereen onder het communisme gelijk betaald krijgt. Zelf in de stalinistische landen was er een groot verschil in loon. De partijbonzen van de communistische partijen in het Oostblok hadden een hoger inkomen en konden westerse artikels kopen. Zo reed de leider van de DDR in een Volvo en niet in een Trabant. De normale arbeiders moesten vaak tien jaar wachten voordat ze in een Trabant reden. Ook hadden de partijbonzen mooie woningen, terwijl veel arbeiders in krappe flats moesten gaan wonen!

Ondertussen werden mensen in het westen opgevoed met anticommunistische gevoelens. Vooral in Amerika kregen kinderen stripboeken met een duidelijke anticommunistische boodschap. Het bekendste anticommunistische stripboek heet; This Goodless Communism en is geschreven in 1961. In dit boek wordt verteld hoe Karl Marx overal gewelddadige revolutie wou doorvoeren. Dat hij het christendom afwees en geweld verheerlijkte. Dan komt Lenin in het beeld die als absolute leider de macht grijpt in Rusland. Stalin wordt neergezet als opvolger van Lenin', alsof hij die macht zomaar kreeg. Geen woord over de democratische arbeiders-raden van 1917 ( Sovjets ), geen woord over de flinke strijd van Trotsky tegen Stalin tussen 1923 en 1927. Nee, de communisten worden neergezet als vijanden van de democratie en de vrijheid. Er komt zelfs een moment waarop een communist in Amerika zegt dat  hij door Moskou is gestuurd om de democratie te vernietigen in de USA.

Er is een groot verschil tussen het stalinisme en communisme, zowel theoretisch als in de praktijk. Het stalinisme beweert loyaal te zijn aan het leninisme en aan het idee dat de arbeidersklasse een voorhoede partij nodig heeft. De stalinisten gaan ervan uit dat niet-communistische politieke partijen een gevaar zijn voor de arbeidersklasse. Volgens hun logica heeft alleen de arbeiderspartij het recht om te regeren. De anticommunisten beweren dat deze logica direct uit het leninisme vlooit, maar dat is niet maar! 

Lenin's werken praten inderdaad over een voorhoede partij van professionele marxisten. Maar de raden-democratie is waar Lenin echt in geloofde. Het verbieden van oppositie partijen was een resultaat van de burgeroorlog en niet een ideologische drijfkracht. De mensjewieken werden pas in 1920 verboden, de linkse sociaal revolutionairen waren zelfs coalitie partners van de bolsjewieken. Formeel werd slechts één politieke partij in Sovjet Rusland direct na de revolutie verboden. Deze partij droeg de naam; Zwarten Honderden. De gewelddadige contrarevolutionaire groep had tijdens het tsarisme, jacht gemaakt op joden, communisten en tegenstanders van de Russische monarchie! 

Na de Russische burgeroorlog stond alleen de Russische Communistische Partij nog overeind als machtsfactor. Doordat Stalin de positie van generaal secretaris kreeg kon hij zijn macht vergroten. Als Sovjet-Rusland een echte raden-democratie was geweest, dan was het Stalin nooit gelukt om aan de macht te komen. Helaas waren de arbeiders-raden onder gesteld aan de wil van de communistische partij. Lenin heeft dat in 1922 al gemerkt en deed nog pogingen om tegen Stalin te strijden. Maar in december 1922 moest hij zich terugtrekken door zijn ziekte en in maart 1923 raakte hij verlamd en stom! 

Lenin was naast Trotsky de enigste echte tegenstander van Stalin. De partijleden; Zinoview en Kamenev was juist bondgenoten van Stalin en tot 1926 steunde ze hem. Pas veel te laat merkte ze hoe Stalin hun vertrouwen had misbruikt om alle macht naar zich toe te trekken. Uiteindelijk zouden Trotsky, Kemenev en Zinoview slachtoffer worden van het stalinisme. Ook de rechtse bolsjewieken ( aanhangers van de Nieuwe Economische Politiek ) rond Nicolai Bukharin, zouden de stalinistische zuiveringen niet overleven! 

De meeste communisten die na 1924 lid werden van de communistische partijen, groeide op met een slaafde loyaliteit aan Moskou en aan Stalin. Ook nadat de Sovjet-Unie afstand nam van de persoon; Joseph Stalin, bleef het stalinisme bestaan. Het echte communisme heeft eigenlijk nooit de kans gehad om te bestaan. De oorzaken daarvoor ligt bij drie instanties. 

- Het stalinisme, dat beweerde het communisme na te streven
- Het kapitalisme, dat alles deed om de stalinisten neer te zetten als echte communisten
- De sociaal democratie, die arbeiders overtuigde dat sociaal kapitalisme beter is dan marxistisch socialisme! 

Deze drie groepen hebben ertoe geleid dat veel mensen geen verschil zien tussen het stalinisme en het communisme. Hoewel sommigen al weten dat de Sovjet-Unie geen echte communistische samenleving was, blijven de vooroordelen over het communisme bestaan. Een bekend vooroordeel is dat communisme niet kan werken, omdat mensen egoïstisch zijn en alleen aan zich zelf denken. Dat hebben de kapitalisten ons goed wijs gemaakt! 

De communistische partijen spelen ook nog een grote rol bij de afkeer die veel mensen hebben over het communisme. Als leden van communistische partijen kritiekloos de Sovjet-Unie blijven zien als ''socialistische heilstaat'' dan versterkt dat het beeld dat mensen hebben over het communisme. Communisten spelen dus zelf ook een rol bij het versterken van de anticommunistische hetze. Want het goedpraten van stalinistische misdaden doet de contrarevolutie alleen maar goed! 

Het is begrijpelijk dat jonge revolutionairen, idealen willen hebben. De  Sovjet-Unie leek een alternatief te vormen. Maar zelfs Lenin zag al in de eerste maanden van de Sovjet-Unie, dat bureaucratische misvormingen aan het optreden waren. Was hij niet gestorven dan hadden hij en Trotsky zeker een sterk front gevormd en was Stalin afgezet als generaal secretaris. 

Stalinisme was geen logische voortzetting van het leninisme. Het was een bureaucratische misvorming, gekopieerd door alle communistische bewegingen en helaas gesteund door de meerderheid van alle communisten. Waarom? Idealisme, naïviteit en de tijdsgeest! Want rond 1930 waren veel gemeenschappen erg anticommunistisch. Buiten de communistische partij werden communisten geminacht, ze mochten niet werken voor de overheid en de kapitalisten namen weinig communisten in dienst. Het was riskant om communist te zijn in tijden waar je geminacht werd als je anti-kapitalistisch dacht! 

Tussen 1968 en 1989 was het juist heel progressief om communist te zijn. In deze korte 20 jaar werden communisten geaccepteerd, omdat de gemeenschap zich losrukte uit de klauwen van conservatieven en religieus dogmatisme. Maar de progressieve jaren kwamen aan haar einde toen het stalinisme viel. Het kapitalisme lanceerde een groot offensief tegen de communistische ideologie en gebruikte de val van de Sovjet-Unie als ultieme overwinning. 

23 jaar na de val van het stalinisme is het nog steeds vreemd als je radicaal links bent. Mensen zijn meer a-politiek geworden, dat is gunstig voor het kapitalisme. Want hoe minder het klassenbewustzijn, hoe langer de kapitalistische elite aan de macht blijft. Sinds 2008 waait een economische crisis over de wereld heen. De kapitalisten geven het bevel aan hun lakeien om geld te roven van de werkende klasse om de markt dictatuur weer te stabiliseren. In Zuid Europa groeit het klassenbewustzijn, maar socialistische alternatieven zijn er helaas nog te weinig!

Daarom moeten arbeiderspartijen opgebouwd worden. De oude sociaal democratische en communistische partijen kunnen die rol niet meer spelen. Vooral de sociaal democraten niet meer, want die zijn helemaal bekeerd tot het kapitalistische denken. De communistische partijen zitten nog vast in de stalinistische leer of hebben bepaalde kapitalistische principes al overgenomen. 

De werkende klasse zal het communisme weer moeten ontdekken. Dat is lastig in een tijd waarin communisme door politici gelijk geschakeld wordt met nazisme. Vooral de rechtse conservatieven uit het Oostblok willen symbolen van het communisme gelijk schakelen met nazi symboliek. Zo lang arbeiders de leugens van de bourgeoisie geloven, zullen ze altijd vast zitten in het web van de contrarevolutie!

Het stalinisme is dood, maar het communisme leeft voort!   

Zo wilden de stalinisten en de kapitalisten 

de communistische ideologie afbeelden.

Alsof Lenin en Stalin tot elkaar behoorde.

Een grote leugen!