Jan Pronk verlaat de PvdA

Sociaal democraat: Jan Pronk verlaat de neoliberale PvdA. Hij is dan wel 23 jaar te laat, maar beter laat dan nooit. De oude sociaal democraat zegt dat hij zich niet meer vindt de sociaal democratie van de  Partij van de Arbeid. Gelijk heeft hij daarin, want de PvdA is niet meer sociaal democratisch. Dat zeggen revolutionair socialisten al jaren. Nu heeft ook één van de laatste echte sociaal democraten dat ingezien. Nu is de vraag of meer bekende PvdA'ers hem zullen volgen. Jan Pronk werd gezien als het linkse gezicht van de partij. Een klassieke sociaal democraat, die weinig moest hebben van de neoliberale draai naar rechts! 

In 1966 werd de 26 jarige Jan Pronk afdelingsleider van de Partij van de Arbeid in het dorp Krimpen aan de Lek. Hij bleef bijna vijf jaar afdelingsleider totdat hij in 1971 lid werd van de tweede kamer. In deze wilde jaren 70 was hij een voorstander van Nieuw Links binnen de PvdA. Hoewel de invloed van Nieuw Links groot was, bleef de PvdA een gematigde partij. Echt linkser werd de partij niet, maar de Nieuw Linkse invloed zorgde er wel voor dat enkele oudere sociaal democraten zoals Willem Drees de partij verlieten. Deze oudere sociaal democraten moesten niets hebben van de progressieve koers van Nieuw Links! 

Jan Pronk werd Minister voor Ontwikkelingssamenwerking in het kabinet Den Uyl. Zijn houding tegenover de Surinamese onafhankelijkheid werd hem niet altijd in dank afgenomen. Veel Surinaamse intellectuelen verwijten Pronk dat hij moedwillig de praktische staat van Suriname ten tijde van de onafhankelijkheid negeerde om de geschiedenis in te gaan als de tegenpool van het Nederlandse kabinet dat de onafhankelijkheid van Nederlands-Indië gewapenderhand tegenwerkte. Zij houden hem verantwoordelijkheid voor de periode van grote onrust, moorden en dictatoriaal militair bewind die volgde na de soevereiniteitsoverdracht. Ook zorgde hij voor opschudding toen hij vond dat Nederland zijn excuses moest maken aan de jonge Republiek Indonesië, voor de politionele acties!

In 1978 kwam Pronk terug in de tweede kamer, maar bleef daar niet lang. Twee jaar later vertrok hij uit Nederland om te gaan werken als adjunct-secretaris-generaal bij de UNCTAD, de conferentie van de Verenigde Naties inzake handel en ontwikkeling. Dit werk deed hij zes jaar om in 1986 terug te keren als tweede kamer lid voor de PvdA! 

Drie jaar na zijn terugkomst in de tweede kamer werd Jan Pronk opnieuw Minister voor Ontwikkelingssamenwerking. Hij zou deze taak bijna negen jaar uitvoeren. Pronk bleef in de PvdA toen deze partij samen met de VVD en D66 het neoliberalisme invoerde. Toch had hij altijd wel kritiek op de manier waarop men linkse principes opofferde. In het jaar 1998 werd hij Minister van Volkshuisvesting, Ruimtelijke Ordening en Milieubeheer. 

Na vier jaar deze ministerspost gehad te hebben kwam een einde aan de politieke carrière van deze sociaal democraat. Na de openbaarmaking van het NIOD-rapport over 'Srebrenica' op 10 april 2002, stelde Pronk in het openbaar dat hij als minister van het kabinet-Kok I diende af te treden. Op 16 april trad het gehele kabinet af!

Jan Pronk ging zich inzetten voor vluchtingen wat hem in 2004 in aanvaring bracht met Rita Verdonk, toen hij haar uitzettingsbeleid van asielzoekers het 'deporteren van mensen' noemde. Verdonk vatte het gebruik van het woord 'deporteren' op als een verwijzing naar het nazisme. Dat hij gelijk had zou jaren later blijken toen Amnesty International bekend maakte dat het Nederlandse asielbeleid zeer asociaal met vluchtelingen omging! 

In het jaar 2007 wou Pronk voorzitter van de PvdA worden. Hij vertegenwoordigde de linkse vleugel van de hulpeloos verrechtste Partij van de Arbeid. Dat hij niet zou winnen was voor revolutionair socialisten wel duidelijk. Zijn kritiek op de rechtse koers maakt weinig indruk bij de toch al burgerlijke leden van de partij. Hij werd ook niet gekozen als voorzitter, die post ging naar Lilianne Ploumen een voormalig lid van GroenLinks! 

Jan Pronk staat ook bekend als arrogant. In het vliegtuig kon hij zich heel asociaal gedragen. Aan de hand van verhalen van stewardessen weten we dit. Ook werd hij gekozen tot ergste Nederlander in het jaar 2004, door lezers van het blad HP/de tijd. Nu is dit blad niet bepaald links en progressief van aard! 

Nu in mei 2013 heeft Jan Pronk het besluit genomen om de Partij van de Arbeid te verlaten. De laatste sociaal democraat verlaat het lege schip. Hij beweerde dat de sociaal democratie bij de PvdA geen waarde meer heeft. Daar kunnen revolutionair socialisten hem alleen maar gelijk in geven. Maar het was beter geweest als hij dat eerder ingezien had. Want de sociaal democratie is al langer dan vandaag bezig met neoliberale politiek. Misschien zien we hem ooit bij de SP? Maar misschien ook wel niet aangezien hij een bestuurlijk type is en geen activist! 

De PvdA is Jan Pronk kwijt! 

De stalinistische meelopers

Het waren niet alleen de leden van de communistische partijen, die meeliepen met de stalinistische dictaturen. Verschillende progressieve en idealistische mensen kwamen in de ban van het zogenaamde ''reëel bestaande socialisme''. Tussen 1945 en 1990 steunde ze vaak kritiekloos de stalinistische Duitse Democratische Republiek, de Volksrepublieken China, Hongarije, Polen en Bulgarije. Als ook de grootste van alle stalinistische landen, de Unie van Socialistische Sovjet Republieken. Deze meelopers werden na 1990 gedemoniseerd door de kapitalistische media. Ook tegenwoordig worden voormalige aanhangers van het stalinisme, gelijkgeschakeld met nazi's en fascisten. Een groot onrecht, aangezien er een groot verschil was tussen de fascistische meeloper en de stalinistische meeloper! 

Een meeloper is iemand die met de groep meegaat. Iemand die kritiekloos dat doet wat de groep doet. Meelopers zie je overal, op school en op het werk. De pestkoppen op het schoolplein worden altijd gevolgd door een groepje meelopers. Deze meelopers onderwerpen zich aan het gezag van de pester en doen wat hij/zij van hun eist!

Stalinistische meelopers ontstonden al zeer vroeg. In de Sovjet-Unie waren het staats-bureauraten die de eerste aanhangers van Joseph Stalin vormde. Deze bureaucraten steunde Stalin in zijn strijd tegen Leon Trotsky, die een felle tegenstander van de staats-bureaucratie was!

Na de dood van Felix Dzerzhinsky in 1926, kwam de Sovjet geheime dienst in de invloedssfeer van Stalin. Die begon al snel zijn aanhangers in de geheime dienst te plaatsen. Twee jaar later kon Stalin zijn tegenstanders royeren en deporteren. De Sovjet geheime politie werd het zwaard en schild van de stalinistische meelopers!

Stalin's aanhangers in de Communistische Internationale begonnen andersdenkende communisten te pesten en te intimideren. Al snel werden de eerste critici geroyeerd. Wie zich niet in de meelopers groep vestigde werd een ''trotskistische'' fascist genoemd. In het jaar 1930 beheerste de stalinisten bijna alle communistische partijen. De angst om buiten gesloten te worden was heel groot in een communistische partij. Want buiten de partij stond je alleen. De kapitalistische staat stond niet positief tegenover communisten en ook de sociaal democraten waren heel anticommunistisch. Dus werden de meeste communisten ook stalinistische meelopers. Ze deden mee met het pesten en intimideren van kritische communisten, allemaal om maar niet geroyeerd te worden!

Tot de progressieve jaren 70, beperkte de stalinistische meelopers zich tot de communistische partijen. Buiten die partijen hadden ze ook weinig steun. De sociaal democratie was fel anticommunistisch en keerde zich fel tegen elke vorm van revolutionair socialisme. Pas na 1968 kregen de stalinisten ook meelopers buiten hun partijen. Het waren vooral jonge studenten, die zich los wouden rukken uit de dogmatische samenleving van hun ouders. Deze idealistische jongeren wouden revolutie en vele werden verleid door de propaganda die het stalinisme verspreidde. Vooral de Vietnam Oorlog versterkte de stalinistische meelopers. Die droegen de vlag van Noord Vietnam en portretten van Ho Chi Minh. Dat deze stalinistische leider in de jaren 40, de anti-stalinistische communisten had uitgemoord wisten vele niet!

Het was heel stoer om revolutionair links te zijn in de jaren 70. Veel studenten steunde het misdadige regime van Mao Zedong in China, dat vele aanzagen als een zuiver voorbeeld van ''revolutionair activisme''. Verschillende maoïstische clubs werden gevormd, allemaal streng dogmatisch en totalitair. Want de leiding van zo'n Mao club, had bijna alles te zeggen over het leven van hun leden. Met wie je mocht praten, met wie je verkering mocht hebben en met wie je zou gaan trouwen. De maoïstische sektes waren heel totalitair van aard.  

In diezelfde jaren 70, vond je ook meelopers buiten de maoïstische sektes en de communistische partijen. Zelfs hoge professors en leerkrachten op universiteiten waren meelopers. Als de kapitalistische media brulde over de misdaden van de ''communisten'' dan verwierpen de meelopers dit als anticommunistische propaganda. De anti-stalinistische socialisten en communisten werden ook geminacht door de stalinistische meelopers. Net als in de jaren 30 werden revolutionair socialisten, ''aanhangers van Tito'' genoemd of ''trotskistische imperialisten''. De meelopers werd verteld dat ze vooral linkse critici moesten afbeelden als vijnanden van het zuivere ''marxisme-leninisme''. Dit zogenaamde ''marxisme-leninisme'' werd gebruikt door zowel de klassieke stalinisten, als de gematigde stalinisten die na 1956 de macht kregen in de Sovjet-Unie!

Een stalinistische meeloper toonde het volgende gedrag:

- Hij/zij is heel positief over de politieke/economische ontwikkeling van de Sovjet-Unie

- Hij/zij erkent het Oostblok als een socialistische bastion tegen het Amerikaanse 
imperialisme

- Hij/zij minacht de kapitalistische economie en verdiept zich in het ''marxisme-leninisme''

- Hij/zij minacht critici van de Sovjet-Unie en zet die neer als vijanden van het ''marxisme-leninisme''

- Hij/zij praat misdaden van de Sovjet-Unie goed en weigert naar andersdenkenden te luisteren

- Hij/zij heeft voornamelijk vrienden en relaties die passen bij zijn/haar eigen ideologische opvattingen

- Hij/zij ziet stalinistische landen aan als ''socialistische'' landen!

Dankzij het blinde idealisme van veel linkse jongeren, kon de kapitalistische media alle aanhangers van het socialisme neerzetten als ''aanhangers van een dictatoriale ideologie''. De sociaal democratie werd neergezet als het enigste democratische socialisme. Een slimme zet, want hierdoor stemde de meeste arbeiders steeds op sociaal democratische partijen. Want het proletariaat is niet dom, de meeste arbeiders wisten heel goed wat zich afspeelde in het Oostblok. Anders dan de dogmatische linkse jongeren, was de westerse arbeidersklasse niet vatbaar voor het revolutionaire socialisme, dat de stalinistische meelopers propagandeerde. Dat had allemaal ermee te maken dat de werkende klasse heel goed wist wat de ware aard was van het stalinisme. Helaas konden veel arbeiders ook niet het verschil zien tussen communisme en stalinisme. Nog steeds wordt het marxisme op één lijn gezet met het stalinisme! 

Een bekende stalinistische meeloper was Paul Rosenmöller. Hij was in zijn studententijd, lid van de radicaal maoïstische groep, Groep Marxisten Leninisten/Rode Morgen. De GML/Rode Morgen was de enigste maoistische club, die de wilde jaren 70 overleefde. Alleen de Socialistische Partij van Daan Monjé en de GML/Rode Morgen, stonden in 1980 nog overeind. Rosenmöller was zes jaar lid van de GML/Rode Morgen en zat zelfs een jaar in het bestuur. In de jaren 1975-1978 steunde de Nederlandse maoisten, de Rode Khmer van Pol Pot. Ook Paul Rosenmöller deed zijn best om geld in te zamelen voor de kameraden in Cambodja. 

Paul Rosenmöller dook in 1989 weer op. Niet meer radicaal maoistisch, maar een gematigde linkse progressieve figuur. Hij werd leider van GroenLinks, een partij die ontstaan was uit een fusie van drie linkse partijen. De gematigd stalinistische CPN, de pacifistische PSP en de progressief christelijke PPR, fuseerde tot GroenLinks. Hoewel de partij een groen eco-socialisme nastreefde, degeneerde men al snel in een nest van burgerlijke sociaal liberalen en progressieve democraten. Het socialisme verdween volledig bij GroenLinks! 

Er zijn ook meelopers geweest die na de val van de Sovjet-Unie, hun ''geloof'' verloren. Na jaren van dogmatisme viel met de Sovjet-Unie ook hun geloof in een alternatief op het kapitalisme. Een bekende ex-communist is misschien wel Jan Marijnissen. Hij was leider van de Socialistische Partij na de dood van Daan Monjé. Marijnissen kwam al in de jaren 70 op als meeloper in de maoïstische beweging. Al snel werd hij geen meeloper meer maar een leider die dogmatisme afdwong op anderen. Echter in 1986 veranderde hij van tactiek. In plaats van stalinistisch dogmatisme kwam sociaal democratisch pragmatisme. De SP was in 1990 geen maoïstische partij meer en ook over socialisme sprak men steeds minder. Jan Marijnissen bouwde het stalinistisch dogmatisme af en voer zo ook volledig weg van het marxisme en het revolutionaire socialisme. In het jaar 2012 zou hij de SP niet eens meer socialistische partij noemen, mocht hij de partij opnieuw oprichten. Dit vermoed wat revolutionair socialisten al enkele jaren erkennen. De sociaal democratie is de huidige ideologie van de SP en niet het socialisme! 

Veel aanhangers van voormalige communistische partijen houden zich stil. Velen durven uit schaamte niet te praten. Ze schamen zich voor het feit dat ze jarenlang spreekbuizen waren voor het stalinisme. In Duitsland doet de kapitalistische media er alles aan om voormalige aanhangers van de DDR zwart te maken. Vooral Stasi agenten worden gelijk geschakeld met de nazistische Gestapo en worden neergezet als misdadigers. Dit terwijl de meeste mensen die voor het Ministerie voor Staatsveiligheid werkte, dachten goed te doen. Voor de kapitalistische media in Duitsland is echter alles heel zwart wit. West Duitsland goed, Oost Duitsland slecht. Kapitalisme goed, communisme slecht!

Wat revolutionair socialisten dwars zit is het feit dat men de communistische ideologie zwart maakt. Alsof Karl Marx en Vladimir Lenin het stalinisme gewild zouden hebben. Lenin krijgt het nog eens extra zwaar omdat hij als hoofdschuldige wordt aangewezen. Hij zou Stalin aan de macht geholpen hebben. Dit is een grote leugen want de echte bolsjewieken die Stalin aan de macht hielpen waren Grigory Zinoview en Lev Kamenev. Die hebben bijna twee jaar met Stalin gewerkt tegen Trotsky. 

Anders dan de nazistische ideologie, staat nergens in de boeken van Marx en Lenin, dat één partij moet heersen. Lenin heeft nooit geschreven over het verbieden van andersdenkende partijen. Dat die partijen in Sovjet Rusland verboden werden lag aan de burgeroorlog en hun steun aan de Witte Legers. Ook steunde de anticommunisten de invasie van 200.000 buitenlandse soldaten. De vraag is dan of je deze mensen met rust laat, wetend dat ze de vijand steunen! 

De stalinistische meelopers hebben zich laten misleiden door blind idealisme. Maar hun ''geloof'' was oprecht. Helaas zet de media hun opvattingen neer als dom en fout. Echter wij revolutionair socialisten zeggen dat niet. Hun opvattingen waren niet fout, hun steun aan stalinistische landen was fout. Als de kapitalistische media hun daarop veroordeeld  moeten ze ook zich zelf veroordelen. Want over rechtse dictaturen die door kapitalistische landen gesteund werden, heeft USP-RSM al vaak genoeg geschreven! 

Idealistisch en anti-oorlog

Helaas ook spreekbuizen voor stalinistische regimes!

Free Record Shop failliet, eigenaar vlucht jaar eerder weg

Een icoon in de Nederlandse muziek verkoop is failliet. Free Record Shop waar vele hun cd's en dvd's kochten heeft faillissement aangevraagd. Haar 1.400 arbeiders krijgen niet meer betaald voor de maand mei, ook hun vakantiegeld wordt niet uitbetaald. Ondertussen heeft de eigenaar van Free Record Shop het zinkende schip al in 2012 verlaten. Hans Breukhoven was de eigenaar van de muziek en dvd winkel en bezit een eigen vermogen van 93 miljoen euro! 

Het bedrijf Free Record Shop werd in 1971 opgericht. In 2013 bezit het bedrijf meer dan 207 winkels met 1.400 arbeiders in dienst. Het bedrijf is gespecialiseerd in de media entertainment, zoals muziek, films en spelletjes voor computers. Vele jaren was Free Record Shop een icoon voor jongeren, die hun muziek en dvd's kochten bij hun lokale Free Record Shop winkel. 

Voor 1.400 arbeiders wordt het lastig. Ze krijgen geen loon en geen vakantiegeld. Volgens revolutionair socialisten moet er snel een actieplan opgesteld worden. Het mag niet zijn dat arbeiders het slachtoffer worden, terwijl de top zich in veiligheid brengt. Want directeur Hans Breukhoven heeft zijn functie al vorig jaar neergelegd! 

De rijke kapitalist zag dat het fout ging en verliet het noodlijdende bedrijf. Al jaren liep de omzet achteruit, zeker in deze tijden van economische crisis. Mensen kopen minder cd's, dvd's en andere luxe producten. Ook het downloaden via internet is gigantisch toegenomen de laatste jaren. Voor het jaar 2008 werden films nog wel eens gekopieerd, maar van massieve download was nog minder spraken. Vijf jaar later is dat radicaal veranderd. Films kun je ook gewoon online kopen, ook veel spelletjes gaan nu al via het internet.  

Free Record Shop is een slachtoffer van veranderde tijden, de economische crisis en concurrentie van andere bedrijven. Toen Hans Breukhoven in 1971 begon was zijn winkel uniek. Maar in 2013 zijn er genoeg andere winkels die muziek, dvd's en spelletjes voor de computer verkopen. Een ander voormalig onderdeel van het Hans Breukhoven imperium is Game Mania en die draait nog goed. Game Mania is een bedrijf dat tweedehands games ( computer spelletjes ) koopt en verkoopt. Dit bedrijf heeft misschien zonder het te weten een ander deel van het Hans Breukhoven imperium failliet gemaakt! 

Revolutionair Socialistische Media vindt dat er een sociaal plan moet komen voor de 1.400 arbeiders die nu geen loon krijgen en geen vakantiegeld. Meneer Hans Breukhoven zou eens verantwoordelijkheid kunnen tonen en in ieder geval zijn arbeiders hun loon en vakantiegeld betalen. Met een eigen vermogen van 93 miljoen euro moet dat toch wel mogelijk zijn? Of zit ook Hans Breukhoven in de rode cijfers? 

Er wordt op dit moment nog gekeken of Free Record Shop een herstart kan maken. De vraag is echter of dat mogelijk is. De 1.400 arbeiders moeten er rekening mee houden dat ze hun baan kwijt raken. Naar hun salaris van de maand mei en hun vakantiegeld voor 2013, kunnen ze dan wel fluiten. Een actie plan is dus noodzakelijk om duidelijkheid te creëren voor die 1.400 arbeiders die nog bij Free Record Shop werken!

Het laatste logo van Free Record Shop

Zal dit bekende icoon straks voorgoed verdwijnen? 

Hypocriete EU doet aan protectionisme

De neoliberale Europese Unie, het bolwerk van de vrije markt economie is niet alleen hypocriet maar ook alleen goed voor Europese kapitalisten. Binnen de grenzen van de EU mogen kapitalisten hun producten in elk land verkopen zonder importtarieven te betalen. Ook mogen ze zich overal in de EU vestigen. Dat is ook de rede waarom veel bedrijven naar oost Europa gegaan zijn, nadat ook deze landen deel werden van de EU! 

Echter de economie van de Europese Unie wordt bedreigt. Het staats-kapitalistische China heeft bijna alle grote fabrieken uit de EU gelokt, nu dreigen de goedkopere Chinese producten de winsten van de EU kapitalisten te verminderen. Het kapitaal brult moord en brand en meteen voert de ( niet-gekozen ) leiding der EU een importtarief in.

In dit geval gaat het om zonnepanelen. De Chinese zonnepanelen zijn goedkoper dan die van Europese makerij. Die zien hun winsten zakken als de consument alleen maar de goedkope Chinese zonnepanelen koopt. Dus wordt een importtarief van bijna 47% ingevoerd. Dit tarief zal langzaam ingevoerd worden en na vijf jaar de 47% bereiken.

Natuurlijk zijn de  Chinezen daar boos over. Want de hele EU propaganda over vrije markten en eerlijke handel is hierdoor natuurlijk uit elkaar gespat. Wat wij revolutionair socialisten al langer weten, wordt nu weer eens haarfijn duidelijk gemaakt. De EU is er alleen voor inheemse kapitalisten. Willen wij consumenten een product kopen dat buiten de EU gemaakt is, dat moeten wij dat importtarief betalen.

Hoe hypocriet als je bedenkt dat de meeste westerse producten gewoon uit China komen. Welk product is niet in de Volksrepubliek China gemaakt? Waar staat niet ''Made in China'' op? Nee, het gaat hier om producten van Chinese bedrijven. Die willen wij in de EU liever niet, want bij ons heet het opeens ''eigen kapitalisten eerst'' terwijl alle grote bedrijven hun productie naar China verplaatst hebben!

De Chinese staats-kapitalisten zijn terecht boos, want al doet de Volksrepubliek China ook aan protectionisme, ze beweren niet dat ze voorstanders zijn van een vrije markt economie. De EU beweert wel voor vrije handel te zijn, althans vrije handel voor landen die geen gevaar zijn voor de economische positie van het Europese bedrijfsleven. China en India worden steeds rijker en machtiger. De heersende klasse zal zich wel gaan afvragen of het wel zo handig was om de productie middelen naar China te verplaatsen!

Ondertussen worden arbeiders in  Europa en China het slachtoffer van de concurrentie oorlog. In Europa verliezen meer en meer mensen hun baan.Werkzekerheid bestaat niet meer, kans op een vast arbeidscontract al helemaal niet meer. In de Volksrepubliek China leven arbeiders een slaven leven. Vroeg opstaan om te gaan werken in een westerse fabriek voor nog geen 1 euro per uur. 800 miljoen Chinezen zijn nog steeds bitter arm!

Het wordt tijd om het kapitalisme voorgoed af te schaven. Neoliberalen zullen alles doen om het systeem te redden, van sociaal democraten tot christen democraten en liberalen, allemaal staan ze in de dienst van de markt. Daarom roepen revolutionair socialisten op om te strijden tegen het kapitalisme. De nieuwe vakbond FNV moet de sociale strijd aangaan en geen compromissen maken met de kapitalisten. Helaas zal voorzitter Ton Heerts geen strijd leveren en wanhopige compromissen zoeken. Het is jammer dat Corrie van Brenk niet gekozen is tot voorzitter van de nieuwe FNV. Dit toont al hoe zwak het klassenbewustzijn is onder de Nederlandse arbeidersklasse, men is helemaal gehersenspoeld met het idee van compromissen en gematigdheid. Dat is precies wat de heersende klasse wil bereiken. Want een radicale arbeiders-klasse is gevaarlijk. Ton Heerts zal het kapitalisme goed van dienst zijn!

De Chinezen kunnen terecht lachen 

om de hypocriete EU

Privatisering van onze bossen

Houdt u ook van een mooie wandeling door het bos? Ja? Dan geniet er nog maar van, want Staatsbosbeheer gaat enorme stukken bos verkopen. Doordat de neoliberale overheid strenge bezuinigingen doorvoert is Staatsbosbeheer verplicht om zeker 17.000 hectare bos te verkopen. De rijken zullen hier blij mee zijn. Een privé stukje bos, waar alleen zij de baas zijn. Zo ver is het dus gekomen, dat onze wouden en bossen verkocht worden om Staatsbosbeheer van geld te voorzien. Dit terwijl miljarden aan euro's veilig in Zwitserse banken liggen. 

Al 34 hectare grond is verkocht voor een half miljoen euro. Tegenstanders van de verkoop probeerde via de rechter een verbod op te leggen. Maar de rechtspraak oordeelde dat Staatsbosbeheer best grond mag verkopen. Door de crisis is Staatsbosbeheer verplicht om commerciëler te gaan denken. Opeens wordt het noodzakelijk om winst te maken, zeker nu de overheid met minder geld komt! 

Wij revolutionair socialisten vinden het onacceptabel dat wouden en bossen verkocht worden. Deze natuur gebieden zijn eigendom van iedereen. Helaas denkt de kapitalistische staat daar anders over. Door geld gebrek moet Staatsbosbeheer nu grond verkopen aan particulieren! 

Liefhebbers van de natuur kunnen beter nu nog genieten. Want het kan best zijn dat de natuur straks privé bezit is van bedrijven en particulieren. Dit toont weer eens aan hoe ver de neoliberalen willen gaan. Terwijl miljarden euro's veilig bij de grote bedrijven liggen, eist men de privatisatie van bossen en wouden om de kosten van de crisis te betalen! 

De Partij voor de Dieren is in staat geweest om 10 hectare grond te kopen. Zo wil de partij voorkomen dat de grond in handen van verkeerde mensen terecht komt. Op dit moment verkoopt Staatsbosbeheer alleen de grond die niet binnen de ecologische hoofdsector valt. Maar het is maar de vraag hoe dat zo blijft. Als de neoliberale overheid met steeds minder geld komt, dan heeft Staatsbosbeheer geen keus. Dat de VVD zo denkt is logisch, maar dat de PvdA dit steunt bewijst hun rechtse houding. 

Sociaal democraten zijn geen vrienden van de natuur, want als het kapitalisme harde bezuinigingen eist dan buigen de sociaal democraten hun hoofden. Dat de natuur straks privé bezit wordt, doen de sociaal democratie weinig. Want de coalitie moet stand houden, anders brult de rechtse media dat de sociaal democratie geen ''regeringsverantwoordelijkheid'' kent! 

Revolutionair socialisten vinden dat de natuur geen privé bezit moet zijn. Wouden en bossen moeten eigendom zijn van de gemeenschap, net zoals de productie middelen.  Echter in  onze neoliberale dictatuur draait alles om winst maken. Aangezien de natuur geen winst oplevert, moet het maar geprivatiseerd worden, althans dat is de kapitalistische logica! 

Wat zijn de oplossingen die wij bieden? De nationalisatie van de top 500 grootste bedrijven. Plaatst deze bedrijven onder democratische controle van arbeiders en de gemeenschap. Anders dan de stalinistische landen, kan een socialistische gemeenschap alleen werken met volledige democratische participatie van arbeiders en consumenten. Zonder democratie in de economie, is het socialisme niet mogelijk. 

De natuur moet toegankelijk zijn voor iedereen. Niemand zou voor wouden en bossen moeten betalen. Veel mensen kunnen zich dat ook niet voorstellen. Maar aangezien het neoliberalisme al veel schande veroorzaakt heeft, is het niet onmogelijk dat we in de komende jaren meer privatiseringen van onze natuur zullen zien. De vraag is, wilt u dat? Wilt u straks geld betalen voor een wandeling door het woud? 

PRIVÉ BEZIT, TOEGANG ALLEEN VOOR BEVOEGDEN! 

Bossen en wouden straks alleen nog toegankelijk voor 

mensen die eigenaar zijn! 

Meer armoede door hogere huren

De woningcorporaties zullen de huren van sociale huurwoningen dramatisch gaan verhogen de komende jaren. Althans dat zegt een rapport van het Waarborgfonds Sociale Woningbouw. Ook het onderhoudt aan sociale huurwoningen wordt verminderd, puur om geld te sparen. Ondertussen verdienen de directeuren van woningcorporaties enorme salarissen. Het is niet ongewoon om meer dan 200.000 euro per jaar te verdienen als directeur van een woningcorporatie! 

Vier miljoen Nederlanders leven in een sociale huurwoning. Sommigen hebben een modaal inkomen, maar velen leven van een minimumloon of een uitkering. Deze groep mensen zijn extra kwetsbaar en kunnen geen honderden euro's extra per maand betalen aan meer huur. Maar de kapitalistische woningcorporaties denken niet menselijk en zullen zo nog meer mensen de armoede in drijven!

De politici in Den-Haag geven nog minder om de sociaal zwakkeren. De rechtse Mark Rutte en zijn asociaal democraat Diederik Samsom, hebben de opdracht gekregen om strenge bezuinigingen door te voeren. Niet op de rijken en de groot kapitalisten, maar op de werkende klasse, de armoede klasse en de mensen met een arbeidshandicap. Zo moeten veel sociale werkplaatsen sluiten. Mark Rutte denkt dat iedereen die in zo'n werkplaats werkt ook op de arbeidsmarkt kan functioneren. Blijkbaar denkt hij dat mensen met autisme, een lichamelijke handicap of een verstandelijke beperking, doodleuk 40 uur in de week kunnen werken. Daarnaast bezitten mensen die in een sociale werkplaats werken niet belangrijke diploma's en missen ze vaardigheden die in onze neoliberale markt economie verplicht zijn! 

Ook mensen met een modaal inkomen ( boven 22.000 euro per jaar ) krijgen het lastig. Want ook deze groep heeft het niet makkelijk. Door hun modaal inkomen hebben ze geen recht op huursubsidie en dat betekend al snel 200 euro per maand meer betalen aan huur. Nu vinden sommigen dat de wat rijkere mensen ( met inkomens boven de 40.000 euro ) niet in een sociale huurwoning moeten. 

Echter de huren in de particuliere sector kunnen al oplopen tot 1000 euro per maand. Zelfs iemand met een inkomen van 40.000 euro zal het flink voelen. In juli 2013 zullen de huurprijzen allemaal stijgen. Minimaal met 4% voor arbeiders met een loon dat lager is dan 33.614 euro. Hier staan de verhogingen die per juli doorgevoerd worden:

• 4 procent voor huishoudinkomens tot 33.614 euro
• 4,5 procent voor middeninkomens tussen de 33.614 en 43.000 euro (0,5 procent extra)
• 6,5 procent voor hogere inkomens boven de 43.000 euro (2,5 procent extra)

Arbeiders met goed inkomen van 43.000 euro of meer, gaan als snel 6,5% meer huur betalen. Ondertussen blijven de lonen gematigd, met uitzondering natuurlijk de lonen van de directeuren en top leiders. Ook de leden van de tweede kamer met hun 100.000 euro per jaar zitten goed. De meesten huren ook geen huis, met hun salaris krijgen ze best een hypotheek om een huis te kopen. Echter arbeiders met een uitkering mogen niet eens een huis kopen. Ze zijn dus verplicht om in een sociale huurwoning te zitten wiens huur per jaar verhoogt wordt! 

VVD en PvdA vallen de arbeidersklasse genadeloos aan. Dat de VVD dit doet is logisch, die zijn ook neoliberaal tot op het bot. Maar dat de sociaal democratische PvdA hierin mee gaat is helaas typisch voor sociaal democraten. In naam van compromissen met de kapitalisten, maken de sociaal democraten zich al bijna 23 jaar schuldig aan een kapitalistisch bewind zonder sociaal gezicht. 

De illusie dat de Partij van de Arbeid voor de zwakkeren opkomt en een sterk en sociaal Nederland opbouwt vergaat altijd snel na verkiezingen. Toch is de PvdA altijd in de staat om veel stemmers naar zich toe te trekken. Hun oude retoriek over eerlijkheid en solidariteit wordt nog steeds gelooft door velen.

Revolutionair socialisten weten dat de PvdA geen linkse partij is. USP-RSM zal dan ook altijd de sociaal democraten ontmaskeren voor wat ze werkelijk zijn. Een bende rechtse lakeien in rode schaapskleren! 

Het jaar voor de burgeroorlog in Rusland: 1917

Het jaar 1917 was het revolutie jaar. In dat jaar waren twee belangrijke revoluties in Rusland. De februari revolutie en de november revolutie. Beidde revoluties maakte een einde aan de heersende klasse en de jaren lange onderdrukking door kapitalisten en monarchisten. Tussen februari en november vochten twee systemen om de macht in Rusland. Aan de ene kant de parlementaire democraten, die de oorlog tegen het Duitse Keizerrijk wouden voortzetten. Aanhangers van de parlementaire democratie wouden een Rusland dat kapitalistisch bleef. Echter de arbeiders wouden wat anders! 

De anticommunistische media brult dat de bolsjewieken een ''staatsgreep'' pleegde in november 1917. Alsof de Voorlopige Regering democratisch gekozen was door het Russische volk. Veel burgerlijke kranten doen moeite om de november revolutie neer te zetten als een ordinaire ''communistische'' staatsgreep. In werkelijkheid was er geen spraken van een echte staatsgreep. Want Rusland werd bestuurd door twee systemen, de parlementaire democratie en de raden democratie! 

Arbeiders raden ontstonden toen de tsaar en de adel gedwongen werden om afstand te doen van de macht. Petrograd was toen der tijd de hoofdstad van het Russische Keizerrijk en niet Moskou. Tsaar Nicolaas bevond zich aan het front en was niet in de hoofdstad toen het geweld los barsten. Zijn vrouw en kinderen waren wel aanwezig en waren getuigen van de opstand! 

Op 15 maart deed Nicolaas afstand van de Russische troon. Hij hoopte dat zijn broer de nieuwe tsaar kon worden. Maar die moest daar niets van weten. Liberalen en gematigde socialisten stichtte de Voorlopige Regering en Rusland werd een republiek. De arbeidersklasse stichtte arbeidersraden, die met de burgerlijke democraten concurreerde om de macht!

In april kwam Vladimir Lenin terug uit Zwitserland. Zijn partij was de Russische Sociaal Democratische Arbeiders Partij ( bolsjewieken ). Lenin wou dat alle macht naar de arbeidersraden ging, hij moest niets weten van de Voorlopige Regering, die weinig hervormingen doorvoerde. De rijken bleven rijk en de adel was niet onteigend. De Voorlopige Regering ging zelfs door met de eerste wereld oorlog, dit terwijl Rusland daar juist enorm onder leed. Daarom bracht Lenin zijn april stellingen uit. In die stellingen nam hij afstand van het parlementarisme, de burgerlijke republiek, de Voorlopige Regering en de eerste wereld oorlog! 

Niet alle bolsjewieken steunde Lenin hierin. Lev Kamenev en Grigory Zinoview wouden samenwerken met de Voorlopige Regering. Er woedde felle debatten binnen de RSDAP over wie men moest steunen, de burgerlijke overheid of de arbeidersraden? Na veel debatten won Lenin de strijd en de partij ging de raden steunen. Hierdoor werd Lenin populair bij de arbeiders, maar de burgerlijke partijen minachtte hem! 

In juli liepen demonstraties van arbeiders uit de hand en de politie schoot op vreedzame demonstranten  Hierdoor verloor de Voorlopige Regering veel steun en de arbeidersraden vonden dat het tijd werd voor een tweede revolutie. Op dat moment pleegde de rechtse generaal Lavr Georgiyevich Kornilov een staatsgreep. Deze generaal was benoemd tot leider van het Russische leger en hij minachtte de arbeiders raden enorm. Kornilov wou niets liever dan de arbeidersraden uitmoorden. In augustus 1917 gaf hij het bevel om de arbeidersraad van Petrograd te ontbinden en haar vertegenwoordigers te arresteren! 

De bolsjewieken hadden net de meerderheid gewonnen bij de arbeidersraad verkiezingen en riepen arbeiders op om hun vertegenwoordigers te beschermen. 
Soldaten van generaal Kornilov probeerde het gebouw van de arbeidersraad te bestormen. Echter de rode wachters waren sterk bewapend en sloegen de aanval af. Na zijn mislukte aanval probeerde de rechtse generaal om de Voorlopige Regering af te zetten en dictator van Rusland te worden. Wanhopig smeekte de burgerlijke ministers om hulp bij de bolsjewieken, die daarop hun rode wachters het bevel gaven om Kornilov te arresteren! 

Lenin merkte dat de Voorlopige Regering niets meer waard was. Ondanks dat de ministers gered waren door de rode wachters, bleven ze de macht van de arbeidersraden ontkennen. Alexander Keresnky was de leider van de Voorlopige Regering en had de westerse geallieerden belooft om verder te strijden tegen de Duitsers. Ook vonden veel gematigde socialisten en liberalen dat de volledige macht bij een parlement moest liggen en niet bij de arbeidersraden! 

Verkiezingen voor het Russische Parlement werden uitgeschreven voor november 1917. Echter de arbeidersraad van Petrograd had genoeg van het burgerlijke parlementarisme. Op  7 november werden de ministers van de Voorlopige Regering afgezet door de rode wachters. Lenin werd gekozen tot voorzitter van de raad van volkscommissarissen en de Russische Socialistische Federatieve Sovjet Republiek werd uitgeroepen!

De parlementaire verkiezingen gingen echter gewoon door. Op 25 november mochten de volkeren van Rusland stemmen. De winnaars van de verkiezingen waren de Socialistisch Revolutionaire Partij en de Russische Sociaal Democratische Arbeiders Partij ( bolsjewieken ). De socialistisch revolutionairen ( SR ) waren agrarische socialisten en hun partij was diep verdeeld in een pro-sovjet vleugel en een pro-burgerlijke vleugel. De boeren van Rusland waren in de meerderheid, terwijl het proletariaat zwakker was! 

In de grote steden wonnen de bolsjewieken, de stemmen van bijna alle arbeiders. Maar omdat de arbeidersklasse landelijk in de minderheid was, wonnen de bolsjewieken in geheel Rusland maar 23%. Dit terwijl de agrarische SR, 41% van de stemmen won. De kapitalistische partijen leden een duidelijke nederlaag. Zelfs de gematigde socialisten  wonnen slechts 3% van de stemmen!

Revolutionaire partijen hadden de verkiezingen voor het burgerlijke parlement gewonnen.  Echter Lenin bleef sceptisch. Hij vertrouwde het parlement niet en wou liever alle macht aan de sovjets geven. Hij besloot om het parlement één dag hun gang te laten gaan. De anti-Sovjet partijen maakte daar gebruik van door het parlement neer te zetten als de enigste legitieme macht in Rusland. Ook weigerde ze om het Congres van Sovjets te erkennen dat al in juli was gevormd door sovjets uit geheel Rusland!

Dan was er nog de splitsing in de Socialistisch Revolutionaire Partij ( SR ). Tot de november revolutie was de SR één partij. Van oorsprong een agrarisch socialistische partij, die een boerenstaat nastreefde. Nadat de arbeidersraad van Petrograd de Voorlopige Regering ontbonden had, splitste zich de SR op. De linkse vleugel steunde de bolsjewieken, maar de rechtse vleugel wou alle macht aan het burgerlijke parlement geven. De lijsten voor de verkiezingen waren al voor de november revolutie opgesteld en men had geen rekening gehouden met de splitsing. Kiezers die op de SR stemde wisten dus meestal niet dat de partij gesplitst was. Dankzij de boerse meerderheid in Rusland, won de SR de meeste stemmen. Maar in het parlement zou dit chaos veroorzaken over wie nu de SR vertegenwoordigde! 

Op de eerste en laatste dag van de parlementaire zitting, bleek de kloof tussen parlement en sovjets enorm groot. Parlementariërs weigerde de stellingen van de sovjets te steunen en keerde zich fel tegen de bolsjewieken. Landelijk gaven veel zelfstandige sovjets aan, dat ze niets te maken wouden hebben met dat burgerlijk parlement. De revolutionaire arbeiders-raden wouden hun macht niet afstaan aan een paar honderd parlementariërs. Lenin besloot toen om het parlement maar te ontbinden na één dag. Bijna alle burgerlijke geschiedenisschrijvers zeggen dat de ''communistische'' dictatuur toen begon. Toen Lenin de ''vrije'' democratie uitschakelde in Rusland! 

Maar de burgerlijke democraten maken de fout door te zeggen dat een parlement altijd de opperste democratische wetgeving is. In Rusland was dit echter niet zo. De arbeidersraad van Petrograd had begin november de Voorlopige Regering afgezet. Deze arbeidersraad legde de basis voor een Congres van Sovjets. Het eerste Congres van Sovjets vond plaats in juli 1917, toen de Voorlopige Regering nog bestond. Echter pas op het tweede congres in november werd besloten om alle macht te geven aan de sovjets in het land. De gematigde socialisten en rechtse SR leden liepen toen boos weg. Deze partijen wouden namelijk een parlementaire democratie en geen raden democratie! 

Lenin en zijn Russische Sociaal Democratische Arbeiders Partij ( bolsjewieken ) kregen steun van de linkse SR om het burgerlijke parlement af te schaven. Natuurlijk waren de kapitalistische partijen, de mensjewieken ( gematigde socialisten ) en de rechtse SR daar niet blij mee. Protesten waren er ook van arbeiders die dachten dat een burgerlijke parlement hun interesses verdedigde. De mensjewieken hadden vele misleidt met illusies over de parlementaire democratie. Echter in de sovjets hadden de mensjewieken weinig steun voor hun burgerlijke opvattingen! 

De afschaffing van de parlementaire democratie, maakt een golf van woede los in de sociaal democratie. Gematigde socialisten brulde dat Lenin een smerige dictator was. De fout van Lenin was niet de afschaffing van de parlementaire democratie, maar het toelaten van burgerlijke verkiezingen in de eerste plaats. Hij had moeten weten dat een parlementaire democratie nooit in dienst van de arbeiders zal staan. De sociaal democratische partijen keerde zich af van Sovjet Rusland. Lenin merkte dat hij geen bondgenoten had in de westerse sociaal democratie. Daarom moesten nieuwe revolutionaire partijen opgericht worden. Die partijen moesten zich niet meer sociaal democratisch noemen, maar communistisch. Een oudere naam die sinds de dood van Karl Marx niet meer gebruikt werd! 

Maar in plaats van in de arbeidersraden te werken, namen tegenstanders van Lenin de wapens op. De anticommunistische Witte Legers werden gevormd rond generaals, die de sovjets niet erkende. Deze generaals kregen materiële steun uit het westen. Ook generaal Lavr Georgiyevich Kornilov behoorde tot de Witte Legers. Hij wist in november 1917 te ontsnappen en organiseerde samen met anderen de Witte beweging. Een echte eenheid zouden de anticommunisten echter nooit vormen! 

In januari 1918 zag het er slecht uit voor Lenin. Hij bezat geen leger en de Duisters waren weer aan een offensief begonnen. De Sovjet overheid moest vrede met het Duitse Keizerrijk zoeken en dan de Witte Legers bevechten. Het werd allemaal nog erger toen Winston Churchill ( Britse secretaris van oorlog in 1917 ) 40.000 Britten naar het oosten stuurde om de sovjets uit te moorden. Meer dan 200.000 westerse soldaten gingen naar Rusland om de Witte Legers te helpen. Pas in 1920 zouden die soldaten terug getrokken worden. Maar dat konden de bolsjewieken nog niet weten. Vier bloedige jaren begonnen, één miljoen dappere soldaten, arbeiders en boeren zouden voor de revolutie sterven! 

Het tweede Congres van Sovjets in

november 1917. Leon Trotsky is links te zien!

De strijd van het Rode Leger

Ze verloren 15 miljoen inwoners.  Meer dan 8 miljoen daarvan waren soldaten van het Rode Leger. Geen enkele land verloor zoveel soldaten en burgers als de Unie van Socialistische Sovjet Republieken. Anders dan West-Europa onderging de USSR een oorlog van totale vernietiging. Adolf Hitler wou de Sovjet volkeren uitmoorden en hun grond gebruiken voor zijn groot Germaans rijk. Jospeh Stalin is ook medeschuldig aan de dood van zoveel Sovjet burgers. Het was Stalin die niet wou luisteren naar zijn generaals in de zomer van 1941. Toen de Duitsers binnenvielen was het Rode Leger niet voorbereid op deze oorlog van totale vernietiging! 

Joseph Stalin werd in 1922 generaal secretaris van de Russische Communistische Partij. Vanaf december van dat jaar nam hij de functies van Vladimir Lenin over, die door zijn hartaanvallen niet meer in staat was om voorzitter van de Sovjet-Unie te zijn. Aanvankelijk deelde hij de macht met Grigory Zinoview en Lev Kamenev. Zijn grootste rivaal was Leon Trotsky, die met zijn Linkse Oppositie de strijd aanging tegen de bureaucratie van Stalin!  

Echter door de achtergesteldheid van Sovjet-Rusland, de populariteit van Stalin onder staats-bureaucraten en de steun die hij kreeg van de Rechtse Oppositie, won Stalin de strijd. In 1927 werd Leon Trotsky geroyeerd uit de partij. Ook Grigory Zinoview en Lev Kamenev werden geroyeerd. Twee jaar later liet Stalin ook Nicolai Bukharin van de Rechtse Oppositie uit de Unie Wijde Communistische Partij zetten. Vanaf 1930 stond de USSR onder zijn commando. Alle belangrijke oppositie leiders waren geroyeerd! 

Toch bleef Stalin angstig. Zelfs buiten de communistische partij hadden Trotsky, Zinoview en Kamenev nog bondgenoten. Vooral in het Rode Leger was Leon Trotsky populair. Het was Trotsky geweest die het Rode Leger tussen 1918 en 1925 leidde. Veel rode soldaten keken dan ook op tegen de man die samen met Lenin de revolutie in november 1917 leidde! 

Stalin kon dat niet uitstaan. Na de vreselijke collectivisatie van 1932, begon hij aan het Grote Terreur. Meer dan 600.000 ex-leden van de communistische partij werden opgepakt en afgevoerd naar concentratiekampen. Belangrijke Sovjet leiders uit 1917 waaronder Grigory Zinoview, Lev Kamenev, Nicolai Bukharin en anderen werden opgepakt en na een schijn-proces geëxecuteerd. Pas nu hun dood kon Joseph Stalin wat opgelucht adem halen. Toch zou Stalin nooit helemaal rustig slapen. De Sovjet dictator zou tot aan zijn dood, bang zijn om vermoord te worden! 

Het Rode Leger werd eind januari 1918 opgericht. Dit was een reactie op de formatie van de Witte Legers die al rond november 1917 begonnen met het bevechten van de revolutie. De Sovjet raden hadden al langer gevraagd om een proletarisch leger dan de revolutie moest beschermen. Lenin wou in het begin geen tsaristische officieren in dienst nemen. Echter de pragmatische Trotsky zag dat ex-tsaristische officieren nodig waren. Aanvankelijk was het Rode Leger een democratisch leger, waarin officieren gekozen werden door soldaten raden! 

Maar tussen 1918 en 1920 leed het Rode Leger nederlaag na nederlaag. Pas nadat de westerse landen de anticommunistische Witte Legers in de steek lieten, kon het Rode Leger het tij keren. Binnen het Rode Leger voerde Trotsky een harde lijn en was niet bang om soldaten te executeren mochten ze het lef hebben om te deserteren. Dat kwam in die tijd vaak voor, zeker in de eerste twee jaar van het conflict. De burgeroorlog zou aan één miljoen rode soldaten het leven kosten. Veel van deze soldaten waren overtuigde revolutionairen en hun dood dwong de Sovjet raden, om gebruik te maken van staats-bureaucraten die niet de revolutionaire mentaliteit bezaten. Toen de burgeroorlog eind 1922 aan haar einde kwam, waren de meest revolutionaire soldaten en arbeiders gedood of zwaar gewond. Wat overbleef waren ex-tsaristische bureaucraten, slecht geschoolde arbeiders en achtergestelde boeren!  

Joseph Stalin zette in 1925, Leon Trotsky af als volkscommissaris van het leger. Hij werd vervangen door de stalinist; Mikhail Vasilyevich Frunze. De militaire leiding van het Rode Leger kwam in de handen van Mikhail Nikolayevich Tukhachevsky, een revolutionaire held waar Stalin niet van hield. Tukhachevsky werkte samen met Trotsky en daar waren de stalinisten niet van gediend. Al in 1930 probeerde de stalinistische geheime dienst om Tukhachevsky af te zetten. Twee officieren werden gedwongen om te getuigen dat Tukhachevsky een staatsgreep wou plegen. Echter de stalinisten waren nog niet almachtig genoeg en hun complot tegen de Sovjet leger leiding mislukte. Tukhachevsky werd uiteindelijk de eerste maarschalk van de Sovjet-Unie toen Stalin weer rangen ging invoeren in het Rode Leger! 

In 1937 was Stalin sterk genoeg om zijn tegenstanders in het leger uit te schakelen. De eerste maarschalk van de Sovjet-Unie werd door het Volkscommissariaat voor Interne Zaken ( NKVD ) opgepakt en na een schijn-proces vermoord. De stalinisten noemde de rechtszaak tegen Tukhachevsky, het proces tegen de ''Trotskistische Anti-Sovjet Militaire Operatie''. Meer dan acht generaals kregen te horen dat ze lid waren van deze trotskistische operatie. In werkelijkheid waren het allemaal leugens. Zelfs de rechters wisten heel goed dat de beschuldigingen fout waren. Sommige rechters zouden ook slachtoffer worden van de vreselijke stalinistische zuiveringen. Uiteindelijk werden bijna alle oude bolsjewieken uit de tijd van Lenin uitgemoord. Slechts een enkeling wist te overleven, meestal door zijn/haar slaafse trouwheid aan Stalin! 

De grote leider ( zo werd Stalin genoemd ) wou weten wat de laatste woorden van Tukhachevsky waren, voordat zijn bloedhonden hem neerschoten. De NKVD zei dat hij als een zwakke lafbek om genade vroeg. Maar in de archieven staat daar niets over. Tukhachevsky werd dood geschoten met een kogel in de nek. Hij heeft de kogel waarschijnlijk niet eens gehoord!

Niet alleen Tukhachevsky en acht generaals werden vermoord. Ook duizenden officieren, soldaten en politieke leiders. Joseph Stalin en zijn stalinisten zouden bijna alle belangrijke militaire leiders uitmoorden. Toen de Sovjet-Unie samen met Nazi Duitsland, Polen binnen viel was het Rode Leger zeer verzwakt. Het is best mogelijk dat Polen zich had kunnen verzetten tegen de stalinisten. Echter de nazi's deden het meeste werk, toen de USSR binnenviel was het Poolse leger al grotendeels verslagen! 

In Moskou tekende de stalinisten en de nazi's een niet aanvalsverdrag. Dankzij dit verdrag kon Adolf Hitler erop rekenen dat hij rustig Polen kon veroveren. Stalin wist dat de nazi's beter bewapend waren, dus sloot hij een pact met de nazistische vijand. Voor veel communisten kwam het niet aanvalsverdrag aan als een bom. De sociaal democratische arbeiderspartijen maakte er dankbaar misbruik van door de communistische partijen neer te zetten als ''rode fascisten''. Ook revolutionair socialisten waren kritisch over dit niet aanvalsverdrag!

De Sovjet-Unie nam niet alleen bezig van Oost Polen. Ook de Baltische landen werden gedwongen deel van de USSR. Letland, Litouwen en Estland werden Sovjet republieken onder stalinistisch bestuur. De huidige anticommunistische geschiedenis schrijvers in de Baltische republieken brullen dat de landen vrij en onafhankelijk waren voordat Stalin binnenviel. Dat is een leugen, want twee van de drie Baltische republieken waren autoritaire dictaturen in 1940. Alleen in Estland was de parlementaire democratie net hersteld na vier jaar autoritair bestuur door Konstantin Päts. In Letland waren genoeg arbeiders en boeren die dachten bevrijd te worden door de Sovjets. Litouwen was sinds 1926 een kapitalistische dictatuur en de economische crisis zorgde voor veel armoede. Antanas Smetona leidde de Litouwse dictatuur van 1926 tot 1940!

Rond de zomer van 1941 begon de Duitse Wehrmacht en de Waffen SS zich klaar te maken om de Sovjet-Unie aan te vallen. Joseph Stalin kreeg al zeker een maand voor de aanval berichten over Duitse troepen formaties aan de grens tussen Groot Duitsland ( West Polen ) en de USSR ( Oost Polen ). Echter Stalin ging niet in op de waarschuwingen. Hij vertrouwde op het niet aanvalsverdrag uit 1939! 

Op 22 juni vielen Wehrmacht en Waffen SS soldaten de Sovjet-Unie aan. Joseph Stalin raakte in paniek en trok zich terug voor twee weken. Ondertussen werden in de eerste oorlogsmaanden meer dan drie miljoen soldaten van het Rode Leger gevangen genomen. 4.000 Sovjet vliegtuigen werden vernietigd, terwijl de Luftwaffe slechts 32 toestellen verloor. De verrassingsaanval leek het einde voor de Sovjet-Unie! 

In veroverd gebied begon de Waffen SS aan brute moord acties. Joden en stalinisten werden als eerste opgepakt. Politieke commissarissen in het Rode Leger moesten meteen vermoord worden bij gevangen namen, een persoonlijk bevel van Hitler. Massa verkrachtingen waren ook heel normaal. De Duitse bezetter zag de Sovjet vrouw als minderwaardig aan en vond dat hij alles met haar mocht doen. Na de verkrachtingen werden veel vrouwen en meisjes meestal vermoord. 

Adolf Hitler hoopte op een snelle overwinning in het oosten. Dan zou hij beginnen met de vernietiging van de Sovjet-Unie. Moskou moest van de kaart geveegd worden. Alle Sovjet steden moesten plaats maken voor nieuwe Duitse steden. De Slavische volkeren moesten naar een stand van de middeleeuwen terug gebracht worden. Dit kon natuurlijk alleen door massamoord en deportaties. Toen de Duitsers de Sovjet hoofdstad naderde leek de eindoverwinning inzicht!  

Echter Hitler had verkeerd gegokt. Tijdens de winter van 1941/1942 lukte het de Sovjets om de Duitse invasie macht terug te slaan. Op 30 km voor Moskou werd de Duits opmars tegen gehouden. Echter de Duitsers begonnen een tweede offensief in 1942, met dit offensief hoopte ze de olie gebieden in het zuiden van de USSR te bemachtigen. Ook had Hitler een persoonlijk doelwit, de stad Stalingrad. Deze stad werd in 1925 hernoemt ter eren van Joseph Stalin. Je kunt zeggen dat de naamswijziging in Stalingrad, één van de eerste tekenen voor de stalinistische persoonlijkheidscultus was. Stalin had de stad tijdens de burgeroorlog verdedigd, dus na Lenin's dood werd besloten om de stad te hernoemen in zijn naam!

In Moskou gaf Stalin zijn generaals meer speelruimte. Anders dan Hitler bleef Stalin meer op de achtergrond en was bereid om naar generaals te luisteren. Adolf Hitler deed het anders, die zag zich als de grootste militaire leider en weigerde om naar beter advies te luisteren. De stad Stalingrad was echter niet voorbereid op de Duitse aanval. De 400.000 inwoners werden niet geëvacueerd toen de Duitse vliegtuigen de aanval opende. Door het bombardement werden 40.000 mensen gedood. Toen pas gaf Stalin het bevel tot evacuatie van Stalingrad! 

Het Duitse 6de leger drong de stad in. Echter de flanken werden beschermde door slechte Italiaanse en Roemeense legers. Deze bondgenoten van de Duitsers moesten het 6de leger beschermen in de rug. Natuurlijk was dit niet mogelijk en rond de winter van 1942, sloot het Rode Leger het Duitse 6de leger in. Leider van de Duitse Luftwaffe, Hermann Göring beloofde om via de lucht het 6de leger te bevoorraden. Een grote leugen, want de Luftwaffe was niet in staat om genoeg voedsel en munitie te vervoeren. Ook schoten de Sovjets een groot deel van de Ju-52 vliegtuigen neer! 

In februari 1943 capituleerde het Duitse 6de leger in Stalingrad. Dit was de eerste grote overwinning voor de Sovjet-Unie. Een geheel Duits leger gaf zich over. Ongeveer 107.000 Duitse soldaten gingen in Sovjet gevangenschap. Slechts 6.000 zouden na de oorlog levend terug keren naar West-Duitsland. 

De nederlaag bij Stalingrad gaf de Sovjet-Unie hoop. Ook met de productie van de T34-85 kon den de Sovjets de Duitse tanks makkelijker aan. In de lucht vlogen de La-5 jagers, die de BF-109 aan konden. Ook de Il-2 grondbommenwerper gaf de Sovjets een groot voordeel. Men was zo slim geweest om alle productie fabrieken te verplaatsten naar het oosten van het land. Hierdoor bleven deze fabrieken buiten het bereik van de Duitse legers. 

Toen de Duitsers zagen dat de Sovjets sterker werden, stuurde ze meer en meer soldaten naar  het Oost Front. In de nazi propaganda machine werd veel verpraat over ''bolsjewistische'' misdaden tegen de menselijkheid. Veel daarvan was gebaseerd op waarheid. In de Baltische republieken vertelde men over de misdaden die de stalinisten gepleegd hadden. Het deporteren van hele gezinnen, het vernietigen van kerken en de atheïstische leer die de Sovjets afdwongen. Joseph Goebbels de Duitse propaganda minister, wist heel goed hoe hij dit soort misdaden kon manipuleren! 

In augustus 1943 werd Smolensk terugveroverd. Tussen augustus en december zou geheel Oekraïne bevrijd worden van de nazi bezetter. De anticommunisten die met de Duitsers samenwerkte sloegen op de vlucht. Velen van hun zouden uiteindelijk toch gepakt worden en eindigen in een concentratiekamp. Stalin toonde geen medelijden met burgers die met de Duitsers hadden samengewerkt!

De Duitsers probeerde de volkeren van de Sovjet-Unie tegen elkaar op te zetten. In Belarus en Oekraïne lukte dat aardig. Daar waren de anticommunistische gevoelens best sterk. Nationalistische jongeren wouden best vechten aan de kant van Hitler om wraak te nemen op de Russen. In Belarus ( Wit-Rusland ) werd in 1943 een marionettenoverheid opgericht. De Belarussische centrale raad moest de Belarussen opvoeden tot harde anticommunisten. Echter de meeste wisten heel goed hoe fout deze anticommunisten waren. Belarus leed enorm onder het nazisme. In juli 1944 zou een einde komen aan Belarussische centrale raad en aan de Duitse aanwezigheid in Belarus!  

Het Rode Leger drong het Duitse leger helemaal terug naar de grenzen tussen het oude Polen en de Sovjet-Unie. Tussen augustus en december 44 werden de Baltische republieken weer ''bevrijd''. De stalinistische wraak was enorm. Want veel Baltische volkeren collaboreerde met de Duitsers. Ook waren de meeste verzetsbewegingen fel anticommunistisch en keerde hun wapens meteen tegen het Rode Leger. Ook in Polen waren de meesten niet echt blij met de hun ''bevrijding'' vele konden zich nog de invasie van 1939 herinneren. Toen werkte Hitler en Stalin samen! 

De propaganda machine van de Sovjet-Unie speelde in op groot Russisch nationalisme. Stalin verheerlijkte oude Russische helden uit het verleden en gebruikte zelfs de invasie door Napoleon als propaganda middel. Dit stond natuurlijk in tegenstelling tot het proletarische internationalisme waar de USSR op gebaseerd was. Maar daar gaf Stalin weinig om. Soldaten van het Rode Leger vochten niet meer voor het internationale socialisme, maar voor het grote moederland. De Russische natie werd dan ook als voorbeeld gebruikt. Dit terwijl 14 naties de USSR uitmaakte! 

Toen de Poolse burgers van Warschau in opstand kwamen, bleef het Rode Leger buiten de stad wachten. De rode soldaten kregen de opdracht om te wachten met de bevrijding van de stad. Hierdoor mislukte de Poolse opstand en werd 85% van Warschau met de grond gelijk gemaakt. Er wordt veel over gedebatteerd over de aard waarom het Rode Leger de opstandelingen niet te hulp schoot. Sommigen zeggen dat Stalin de nationalistische Poolse rebellen niet vertrouwde. Een succesvolle opstand zou de Duitsers verjaagd hebben, maar ook het Poolse nationalisme versterken. De Poolse stalinisten zouden het moeilijker krijgen om een stalinistisch Polen op te bouwen. Want dat wou Stalin, een Volksrepubliek Polen onder de invloed van de Sovjet-Unie! 

Tussen januari en maart 1945, werd geheel Polen bevrijd. Op 30 maart stonden de rode soldaten bij de Oder rivier. De Duitse hoofdstad was nog maar 60 km verwijderd. Adolf Hitler was op dat moment een schim van wat hij ooit was. Hitler gaf alles en iedereen de schuld van de aankomende nederlaag. Vooral de Duitse bevolking kreeg ervan langs. Volgens de Führer moest hem Duitse volk, maar uitsterven als ze niet sterk genoeg waren om de ''barbaren uit het oosten'' tegen te houden.  

Toen de rode soldaten voet zette in Noord Pruissen begonnen ze aan hun wraakacties. Duizenden vrouwen, meisjes en bejaarden vielen het offer aan verkrachtingen en intimidaties. De Sovjet propaganda deed er nog een schepje boven op en gaf bijna legitimiteit aan de verkrachtingen. Zelfs Stalin zei dat hij de rode soldaat begreep die een Duitse vrouw verkrachtte! 

De Duitsers werden zo bang dat ze massaal op de vlucht sloegen. Miljoenen probeerde te vluchten naar het westen. Meer dan 10.000 zochten toevlucht op het voormalige KDF schip ''Wilhelm Gustloff''. De Gustloff was gebouwd voor 1.500 mensen, maar had op 30 januari 1945, meer dan 10.000 mensen aan boord. Het schip probeerde naar Kiel te varen, maar werd getorpedeerd door een Sovjet duikboot. Van de 10.000 aan boord overleefde slechts 1.252. Vele duizenden zaten vast toen het schip onderging. Diegene die wel in het water terecht kwamen, stierven aan onderkoeling! 

Toch was de ondergang van de Wilhelm Gustloff geen misdaad. Het schip voer onder de vlag van de Kriegsmarine en niet onder die van het Rode Kruis. Ook had de Gustloff zeker 2.000 U-boot personeel aan boord die naar Kiel moesten. Het schip was een legitiem doel en daarom kun je het ook geen misdaad tegen de menselijkheid noemen! 

Op de verjaardag van Adolf Hitler beschoot het Rode Leger voor het eerst Berlijn. Het centrum van de stad werd zwaar geraakt en granaten kwamen neer rond de Reichstag en de Brandenburger Tor. Hitler vloekte en brulde, maar uiteindelijk gaf hij toe dat de oorlog verloren was. Echter hij weigerde te vluchten en zwoor in Berlijn te sterven. Op dat moment gaf Stalin het bevel om de rode vlag voor de dag van de arbeid op de Reichstag te hijsen. Het was belangrijk om op 1 mei de Sovjet vlag te zien wapperen!

De Sovjets dachten dat de Reichstag het belangrijkste gebouw was. In werkelijkheid was de Reichskanzlei het centrum van het Derde Rijk, daar zat ook Adolf Hitler. Het gebouw van de Reichstag was al in 1933 niet meer in gebruikt. Toch concentreerde de Sovjets hun aanval op dat gebouw. Elders in de stad speelde zich wanhopige momenten af. De nazi's eiste van iedereen dat ze de stad verdedigde. Wie dat niet deed werd opgehangen als verrader. Vele jongens en meisjes van de Hitler Jugend werden ingezet tegen de rode soldaten. Vooral de jeugd van het Derde Rijk vocht het meest fanatiek. Een mix van angst en jaren van indoctrinatie hadden hun werk goed gedaan! 

Ook in Berlijn werden vrouwen het slachtoffer van verkrachtingen. Sommige rode soldaten gedroegen zich als wrede beesten. Ze zagen de Duitse vrouw aan als oorlogsbuit. Ook de seksuele onrijpheid van veel Sovjet soldaten speelde een rol. In de stalinistische maatschappij was seks taboe, een ''burgerlijke smerigheid'' aldus de propaganda. Veel rode soldaten waren tussen de 17 en 25 jaar. De meeste hadden nog nooit seks gehad, laat staan een naakte vrouw gezien. Gevoed met haat tegen de Duitse bevolking, stortte deze jongens zich op de weerloze Duitse vrouwen! 

Adolf Hitler pleegde zelfmoord op 30 april 1945. De volgende dag werd admiraal Karl Dönitz de nieuwe rijkspresident van het Duitse Rijk. Joseph Goebbels zou rijkskanselier worden, maar hij en zijn vrouw pleegde op 1 mei zelfmoord. Terwijl Goebbels zich doodschoot, werd de rode vlag op de Reichstag gehesen. Stalin kon tevreden zijn, op de dag van de arbeid wapperde de rode vlag met hamer en sikkel op de Reichstag! 

Generaal Helmuth Weidling capituleerde op 2 mei. De hoofdstad van het 1000 jarige Reich viel 12 jaar na de nazi overwinning in het rode Berlijn, in handen van de gehate ''communistische'' vijand. Tussen de 100.000 en twee miljoen Duitse vrouwen en meisjes werden verkracht door Sovjet soldaten. We kunnen zeggen dat zeker 900.000 vrouwen seksueel betast werden. Pas na de val van de Sovjet-Unie werd dit openlijk bekend. Veel Duitse vrouwen hebben meer dan 68 jaar gezwegen over de massa verkrachtingen! 

Toch moet ook vermeld worden dat veel rode soldaten met eer vochten. De verkrachters werden uiteindelijk hard aangepakt en al in de zomer van 1945, kwam een einde aan de verkrachtingen. Niet elke rode soldaat was een verkrachter. Van de 6 miljoen rode soldaten in 1945, hebben misschien 1 miljoen zich schuldig gemaakt aan seksuele intimidaties, maar het merendeel van het Rode Leger gedroeg zich netjes. De meeste verkrachtingen werden uitgevoerd door reserve soldaten. Meestal waren dat jongens uit achtergestelde gebieden, zonder goede opleiding en voldoende discipline! 

Het Rode Leger heeft 2/3 van het Duitse Leger vernietigd. Zonder die inzet zou de westerse invasie nooit gelukt zijn. Hadden de Duitsers in juni 1944 niet gevochten aan het Oost Front dan waren er genoeg soldaten en tanks om de invasie neer te slaan. De Duitse tanks waren beter dan de Amerikaanse en Britse tanks. Een Tiger tank kon makkelijk 40 Amerikaanse tanks uit schakelen. Het is aan het Rode Leger te danken dat de westerse geallieerde aan het West Front slechts 1/3 van de Duitse legers hoefde te bevechten! 

Je kunt veel zeggen over de misdadigheid van het stalinisme. Maar zonder datzelfde stalinisme zou Nazi Duitsland niet gecapituleerd hebben op 8 mei 1945. Zonder hun opoffering en hun moed, was de oorlog niet in 1945 beëindigd. Het is best mogelijk dat zonder de strijd aan het Oost Front, men nog lang had moeten wachten op bevrijding. Op dat moment zou Hitler straaljagers en raketten gehad hebben waar de westerse landen alleen van konden dromen. De Sovjet-Unie heeft de grootste inspanningen geleverd om de nazi bezetter te verslaan. Toch wordt dit door het stalinisme overschaduwd. Er zijn duizenden films, boeken en computerspellen over de tweede wereld oorlog. Echter in 2/3 van alle westerse onderwerpen over de tweede wereld oorlog speelt de Sovjet-Unie niet de hoofdrol! 

In 1945 werpen rode soldaten de vlaggen

van Nazi Duitsland voor de voeten van Stalin!