De Peking-gezinde krant Ta Kung Pao bracht op 10 juni op haar voorpagina een aanval op het radicaal-democratische parlementslid Leung Kwok-hung (beter bekend als ‘Long Hair’) en Socialist Action, het Comité voor een Arbeiders Internationale ( CWI ) in Hong Kong. De krant is berucht als spreekbuis van de dictatoriale Chinese ''Communistische'' Partij (CCP) in Hong Kong. De aanval komt er op een ogenblik dat de strijd voor democratie in Hong Kong op een cruciaal punt staat in de aanloop naar de jaarlijkse betoging van 1 juli. Het Chinese regime voert de psychologische oorlogsvoering tegen de ‘politieke instabiliteit’ en de ‘illegale’ eisen voor vrije verkiezingen in Hong Kong op.
Door Socialist Action - CWI in Hong-Kong ( vertaald door de Linkse Socialistische Partij in België )
De krant beweert ten onrechte dat ‘Long Hair’, die momenteel vier weken in de gevangenis zit op basis van valselijke politieke beschuldigingen, achter de creatie van Socialist Action in 2010 zat om zo een meer extreme kracht in de strijd voor democratie te hebben. Dergelijke absurde beschuldigingen en laster komen doorheen het artikel terug. Er wordt teruggegrepen naar de boeman van de “buitenlandse krachten”, met name het CWI waar Socialist Action deel van uitmaakt. Ta Kung Pao beschuldigt het CWI ervan voorstander te zijn van “erg gewelddadige methoden”, waarbij met een beschuldigende vinger wordt gewezen naar leden van het CWI in Brazilië, Zweden en Turkije. Het wijst erop dat de paranoia onder deze marionetten van de dictatuur hoogtij viert als het gaat over massaprotest, democratische idealen en oprecht socialisme.
Geweld
Ta Kung Pao’s bezorgdheid over ‘geweld’ verdient een Oscar. De krant blijft stil over het bloedbad in Peking in 1989 en het beschuldigde de 180.000 mensen sterke herdenking van het bloedbad op Tienanmen dit jaar nog als “een daad van nationaal verraad”.
“De methoden van het CWI zijn erg gewelddadig”, beweert het artikel. “Op 20 mei 2013 lag de Zweedse afdeling, Rättvisepartiet Socialisterna, aan de basis van protest tegen het sociale beleid van de Zweedse regering en het gebrek aan openbare diensten. De actievoerders staken auto’s in brand, vernielden winkelcentra en vielen politiekantoren aan. Het leidde tot drie dagen van rellen. Heel wat agenten en burgers raakten gewond.”
Het is een staaltje van de ‘journalistiek’ van Ta Kung Pao. De rellen in Stockholm vorig jaar ontstonden nadat de politie een oudere man had neergeschoten. Ze ontwikkelden na jaren van racisme en verloedering van publieke infrastructuur in arbeidersbuurten. Rättvisepartiet Socialisterna organiseerde samen met lokale gemeenschapsgroepen een protestmeeting waar werd opgeroepen om de rellen en brandstichtingen te stoppen, terwijl tegelijk scherpe kritiek werd gegeven op het politiegeweld en het neoliberale beleid van de regering.
Bij gelijkaardige uitbarstingen van rellen in Groot-Brittannië, Frankrijk of China, heeft het CWI telkens duidelijk gemaakt dat het niet in rellen gelooft, ook al begrijpen we dat deze ontstaan als reactie op wanhopige sociale omstandigheden. Rellen bieden echter geen weg vooruit voor massastrijd tegen het kapitalisme, werkloosheid en armoede. Wij verdedigen de noodzaak van organisatie – met arbeiderspartijen en strijdbare vakbonden – en gedisciplineerde collectieve methoden van klassenstrijd zoals stakingsacties en bezettingen die gekoppeld worden aan de opbouw van een socialistisch alternatief.
De wijze waarop Ta Kung Pao over het Braziliaanse massaprotest van 2013 schrijft, is nog fantasierijker. Dat protest van 2013 wordt nu overigens herhaald tijdens de Wereldbeker. Ta Kung Pao stelt dat 300.000 mensen aan het protest tegen de verhoging van de tarieven deelnamen, waarbij de politie repressie gebruikte tegen “criminele organisaties” waarbij “veel van de gearresteerden lid waren van de Braziliaanse CWI-afdeling LSR.”
Trotskisme
In het artikel wordt scherp uitgehaald naar het trotskisme dat in bijna-maoïstische termen wordt beschreven als een “ultralinkse gewelddadige” politieke stroming: “Heel wat landen beschouwen hen als extremistische organisaties die alleen overtroffen worden door terroristen.” De theorie van de permanente revolutie wordt aangevallen nadat het eerst werd omgedoopt in een doctrine van “permanente rellen”. De permanente revolutie is het briljante concept van Leon Trotski over hoe de kapitalisten in de koloniale en semi-koloniale landen niet in staat zijn om de burgerlijke democratische taken te vervullen, nationale eenmaking te bekomen of andere problemen die uit de feodale samenleving stammen op te lossen. Hong Kong, China en vele andere delen van Azië zijn het levende bewijs van de correctheid van de theorie van Trotski die uitlegt waarom werkenden een massaal socialistisch alternatief moeten organiseren en de strijd tegen dictatuur of buitenlandse imperialistische dominantie niet mogen overlaten aan gelijk welke vleugel van de kapitalisten.
Het artikel van Ta Kung Pao past in een breder propaganda-offensief van de CCP om de meest radicale delen van de beweging voor democratie te discrediteren. Het doel is om ‘Long Hair’ met het CWI te verbinden en beiden te besmeuren met ‘geweld’ en ‘politiek extremisme’. Onder de meest schandalige beschuldigingen is er ook de bewering dat Socialist Action samenwerkt met Civic Passion, een rechtse Hong Kongse nationalistische groep die eerder een smerige lastercampagne tegen Socialist Action voerde. Wat wel klopt is dat Socialist Action en ‘Long Hair’, met respect voor de verschillende programma’s en politieke organisaties waartoe ze behoren, in heel wat strijdbewegingen voor arbeidersrechten en tegen de Chinese dictatuur hebben samengewerkt.
Scherpere strijd voor democratie
Het offensief van de CCP heeft te maken met de scherpere politieke situatie in Hong Kong en China. Het is meer dan ooit duidelijk dat Peking geen vrije verkiezingen (met algemeen stemrecht) wil toelaten in Hong Kong. Velen dachten dat in 2017 het geval zou zijn, maar wij waarschuwden steeds dat die kans erg beperkt was. In de plaats daarvan wordt een herwerkte versie van het huidige model van ‘gecontroleerde’ verkiezingen naar voor geschoven. Dat leidt tot heel wat woede. Vorige week kwam het de Chinese regering met een witboek over Hong Kong waarin werd gesteld dat “sterke autonomie geen volledige autonomie” is. Het document bevat een sinds de overdracht van Hong Kong door de Britten in 1997 nooit geziene scherpe stellingname tegen de eisen voor meer democratie. De publicatie van het document leidde tot waarschuwingen van regeringsgezinde politici die stelden dat de noodtoestand kan uitgeroepen worden in Hong Kong en dat het Chinese leger kan ingezet worden om protest de kop in te drukken.
Tegelijk hebben de burgerlijke democratische oppositiepartijen, de zogenaamde pan-democraten, de strijd voor democratie complexer gemaakt door zich zo weinig mogelijk op massastrijd en zoveel mogelijk om compromissen met de CCP te richten. De beschuldigingen van geweld vanwege het establishment en kranten als Ta Kung Pao zijn een bewuste poging om de meest radicale delen van de strijd voor democratie, zoals ‘Long Hair’, te discrediteren en om de druk op de dominante ‘gematigde’ vleugel van de pan-democraten verder op te voeren zodat ze zich distantiëren van de ‘extreme’ methoden.
De pan-democraten hebben ‘Long Hair’ er op schandalige wijze van beschuldigd dat hij een motie tegen hen zou ingediend hebben in het kader van zijn arrestatie en vervolging wegens ‘criminele schade’ en ‘verstoring van de openbare orde’ bij een protestactie in 2011. Het ging om een door de regering in kaart gezette ‘consultatie’ over strengere regels voor tussentijdse verkiezingen. De regering gebruikte dit om de democratische rechten verder aan te vallen. ‘Long Hair’ kreeg wegens dit protest een gevangenisstraf van twee maanden – wat ook het verlies van zijn verkozen zetel zou betekenen. Maar de straf werd in beroep beperkt tot vier weken. Momenteel zit hij deze gevangenisstraf voor een zogenaamd ‘misdrijf’ uit.
Socialisten slaan terug
De aanval van Ta Kung Pao is ondanks alle venijn een erkenning van de impact van Socialist Action en van de vrees van de Chinese dictatuur voor socialistische ideeën. Het artikel vermeldt de verkiezingen van 2011 voor de districtsraden waarbij Socialist Action met Sally Tang Mei-Chin een eigen kandidaat had. Er wordt zelfs vermeld dat Sally namens Socialist Action naar Taiwan ging voor de massale protestbeweging die daar eerder dit jaar plaatsvond.
Er wordt verwezen naar de oproep van Socialist Action aan de beweging Occupy Central (een plan om straten in de centrale zakenwijk te bezetten onder leiding van de ‘gematigde’ pan-democraten) om een strijdbaarder programma en benadering aan te nemen, met inbegrip van stakingsacties als wapen tegen de dictatuur, te beginnen met een oproep voor studentenstakingen. Ta Kung Pao vervormt dit uiteraard en stelt stakingen gelijk met ‘geweld’ en ‘extremisme’ – dat zegt veel over hoe de dictatuur en de kapitalisten vandaag tegenover stakingen aankijken.
De actieve rol van Socialist Action in de vluchtelingencampagnes in Hong Kong wordt voorgesteld als een poging om “vluchtelingen als stromannen” te gebruiken om Occupy Central te radicaliseren. De vluchtelingen hebben 120 dagen lang een protestkamp ingericht om te protesteren tegen discriminatie en corruptie. De actie was een model van discipline en vastberadenheid. Toch worden de vluchtelingen voorgesteld als criminelen die deel uitmaken van de vermeende plannen van Socialist Action en dit omdat ze “niet bang zijn om naar de gevangenis te gaan”. Uiteraard worden ook deze beweringen niet onderbouwd. Een bijkomend argument is de poging om ‘Long Hair’ in verband te brengen met ‘buitenlandse krachten’ in de vorm van het CWI en de vluchtelingenbeweging. Hiermee wordt een favoriet thema van de huidige CCP-propaganda bespeeld, met name dat van het chauvinistische Chinese nationalisme en de vermeende buitenlandse samenzweringen om China ‘op te delen’. Het artikel benadrukt dat Socialist Action “buitenlandse” leden telt en banden heeft met “buitenlandse organisaties”. Dat zou verboden worden indien de pro-Chinese wetgeving die bekend staat als ‘Artikel 23’ effectief wordt ingevoerd in Hong Kong. Deze wetgeving wordt al tien jaar tegen gehouden door massale druk, maar het regeringsgezinde kamp heeft het plan niet opgeborgen.
Ta Kung Pao mag dan wel gediscrediteerd zijn als de krant die door geld van de CCP overeind wordt gehouden, deze aanval blijft evenwel een impliciet dreigement tegen de leden van het CWI. Hong Kong en China gaan stormachtige tijden tegemoet en de dictatuur is haar politieke tegenstanders aan het identificeren en zwartmaken. In plaats van ons te laten intimideren, zullen de socialisten met grotere vastberadenheid opkomen voor echte democratie, met inbegrip van democratische en publieke media, en zullen we bouwen aan massale organisaties van de werkende bevolking en de jongeren om een einde te maken aan kapitalisme en dictatuur.
De leugenachtige krant
Een propaganda middel van het CCP regime
