Sinds december 2013 is het onrustig in Oekraïne, een voormalige Sovjet republiek. Het land is al 25 jaar een politieke oorlogszone tussen anti-Russische Oekraïners en pro-Russische Oekraïners. De ethische Oekraïners zijn na bijna 70 jaar stalinistische overheersing behoorlijk anti-Russisch en minachten alles dat met Rusland te maken heeft. Rechtse nationalisten die met de nazi's samenwerkte en dienst deden bij de Waffen SS, worden bewonderd als helden. Echter de Oekraïners van Russische afkomst zijn fel tegen het verheerlijken van nazi collaborateurs als nationale helden. Voor hun zijn de soldaten van het Rode Leger, de helden van de geschiedenis en niet de Oekraïners die met Hitler samenwerkte. Echter door de Sovjet dictatuur en ellende die Stalin bracht over Oekraïne is een groot deel van de etnische bevolking fel anti-Russisch geworden, dit wordt ook versterkt door etnisch nationalisme dat populair is onder jongeren!
Door de ''EuroMaidan'' beweging werd president Viktor Yanukovich afgezet. Echter de etnische Russen in Oekraine waren het daar niet meer eens. Zeker omdat Yanukovich in 2010, democratisch gekozen was en dus het recht had om president van het land te zijn. De ''EuroMaidan'' beweging wist met steun van pro-Europese politieke partijen in het parlement, de president af te zetten. Natuurlijk waren de pro-Russische partijen hier fel tegen. Buiten het parlement kregen fascisten en rechtse nationalisten vrij spel om dat te doen wat ze 25 jaar niet mochten doen. Grote menigte nationalistische jongeren trokken naar Lenin monumenten en trokken die onder luid gejuich neer. Op de restanten werden nationalistische teksten geschreven, ook fascistische symbolen waren aanwezig. Daarnaast werd het Russisch als minderheidstaal verboden in geheel Oekraïne. Hierdoor voelde Russen zich gediscrimineerd en keerde zich tegen Kiev!
Russische separatisten namen bezit van enkele steden in de regio's Donetsk en Lugansk ( Oost-Oekraïne ). Ook op de Krim kwamen separatisten met hulp van het Russische Leger aan de macht. Met chauvinistische propaganda verspreidde het Kremlin, de leugen dat de etnische Russen zich moesten verdedigen tegen de fascisten in Kiev. Dictator Vladimir Putin wordt hierin gesteund door veel anti-westerse groepen, van nationalisten tot stalinisten. Zo is de burgeroorlog vooral een oorlog tussen twee ethische groepen. Oekraïense nationalisten aan de ene kant en Russische chauvinisten aan de andere kant.
De Russen stellen zich sociaal conservatief op en willen vooral dat hun eigen cultuur en religie moeten heersen. In separatistisch gebied is bijvoorbeeld het Russisch orthodoxe christendom verheven tot staatsgodsdienst en is homoseksualiteit verboden. Maar de nationalisten in Kiev zijn geen haar beter, die maken jacht op linkse en anti-fascistische Oekraïners en beschuldigen hun ervan, dienaren van Moskou te zijn. Haat tegen etnische Russen is de drijfkracht van rechtse partijen zoals het Volksfront geleid door Arseniy Yatsenyuk!
Eind jaren 80 werd door de Amerikaanse president en de Sovjet president besloten dat de NAVO zich niet zou uitbreiden naar Oost-Europa. Echter na de val van de Sovjet-Unie, ging de NAVO zich toch uitbreiden. Ook de Europese Unie ( bondgenoot en onderdeel van de NAVO ) begon Oost-Europese landen te pronken om deel te worden. Na 40 jaar stalinistische ( Russische ) overheersing waren veel Oost-Europeanen zeker bereid om deel te worden van de NAVO en de EU. Waarschuwingen van revolutionair socialisten werden in de wind geslagen. Zeker omdat de ex-stalinisten geen socialistisch alternatief op de EU boden!
In 2007 werden veel voormalige Oost-Blok landen lid van de EU. Neoliberale-rechtse en kapitalistisch-linkse politici beweerde dat er meer welvaart zou komen dankzij Europa. Zeven jaar later is er van die welvaart weinig te merken. Het modale inkomen in Polen is net 650 euro bruto per maand, in Bulgarije verdient men 300 euro modaal en in Roemenië net 400 euro modaal per maand. In Bulgarije stemt men elke regering naar huis, alleen om toe te zien hoe een andere kapitalistische coalitie het weer verprutst. Door de afwezigheid van een socialistisch alternatief is de politiek in Oost-Europa min of meer eenheidsworst. De keus is tussen ex-stalinisten, rechtse conservatieven, extreem rechtse nationalisten of neoliberalen.
25 jaar na de ondergang van het stalinisme, is er nog steeds een groot verschil in welvaart tussen West en Oost Europa. Toen het zogenaamde ''reëel bestaande socialisme'' implodeerde brulde rechtse politici dat het kapitalisme voor welvaart en rijkdom zou zorgen. 10 jaar later zou blijken hoe zeer men gelogen had. In Moldavië kwam 73% van alle mensen op het platteland in de armoede terecht, pas in 2004 werd dit gereduceerd tot 31%. De kapitalistische revolutie leidde tot een sociale achteruitgang, alcoholisme steeg sterk en ook de criminaliteit. Racisme en haat tegen buitenlanders neemt toe, zeker in Hongarije waar Roma's geterroriseerd worden door extreem rechtse Hongaren!
Belarus ( Wit-Rusland ) maakte na 1995 een draai terug naar haar stalinistisch verleden. Althans zo lijkt het aan de buitenkant. President Alexander Lukashenko is de eerste president van de Republiek Belarus en werd in 1994 gekozen. Een jaar na zijn aantreden verving hij de vlag van de anticommunisten, die sinds 1991 als nationale vlag diende. Lukashenko voerde de oude Sovjet vlag in, wel zonder hamer en sikkel. Ook het oude Sovjet embleem ( zonder communistisch symbool ) werd weer aangenomen. Anticommunisten waren natuurlijk woedend, maar de autoritaire president geeft geen moer om de mening van andersdenkenden in Belarus!
De Republiek Moldavië is een Roemeens sprekend land, dat door de Sovjet-Unie in 1924 werd opgericht als de Moldavische Autonome Sovjet Republiek binnen Sovjet Oekraïne. Het doel van de oprichting was dat men hoopte de socialistische revolutie te verspreiden in buurland Roemenië, dat een conservatief koninkrijk was. Echter door de opkomst van Stalin verdween het internationalisme en begon de Sovjet-Unie zich te richten op het ''socialisme in eigen land''!
Na de ondertekening van het niet-aanvalspact tussen Nazi Duitsland en de Sovjet-Unie, werd in 1940 de Moldavische Socialistische Sovjet Republiek opgericht. Het Koninkrijk Roemenië werd gedwongen om gebieden af te staan aan Moskou, die hierop de Moldavische SSR oprichtte. In feite kwam het er op neer dat Stalin nu enorm veel invloed kreeg in Oost-Europa. De Sovjet-Unie beheerste in 1940, de Baltische landen, Oost-Polen en geheel Bessarabië ( 80% in Moldavië en 20% in Oekraïne )!
Roemenië nam in 1941 weer bezit van Bessarabië, maar verloor het gebied definitief in 1944 toen het Rode Leger terug keerde. De Moldavische SSR werd weer hersteld en bleef tot 1990 deel van de Sovjet-Unie. Na de ondergang van het stalinisme werd de Republiek Moldavië opgericht door anticommunisten, die echter meteen in conflict kwamen met de regio Transnistrië. Dit gebied wordt voornamelijk bewoond door 32% Moldaviërs, 30% Russen en 28% Oekraïners. Zij weigerde om deel te worden van de Republiek Moldavië, dat zich anti-Russisch opstelde en toenadering zocht tot Roemenië. Transnistrië verklaarde zich onafhankelijk van Moldavië, wat tot een burgeroorlog leidde in 1992!
Moldavië viel met Roemeense vrijwilligers de rebelse regio binnen in maart 1992. Echter het voormalige 14de Sovjet Leger was nog in het gebied en kwam te hulp. Dankzij hun steun werden de Moldaviërs en Roemeniërs verslagen. Transnistrië wist te overleven, maar wordt door geen enkel land erkend. Hoewel de regio de voormalige vlag van de Moldavische SSR gebruikt met hamer en sikkel, is Transnistrië zeker niet socialistisch. De economie is vooral kapitalistisch en veel economische welvaart ligt in de handen van een kleine oligarchie. Officieel heet het land, de Pridnestrovische Moldavische Republiek, maar wordt internationaal beschouwd als deel van de Republiek Moldavië!
In 1998 won de Partij van ''Communisten'' van de Republiek Moldavië ( PCRM ), de verkiezingen. Doordat de anticommunisten voor veel ellende en achteruitgang hadden gezorgd, stemde men massaal op de communistische partij. Die was echter niet bereid om het echte socialisme van Marx en Lenin in te voeren. De partij deed een symptoombestrijding en bestreed de oorzaken van armoede en sociale ellende niet. Wel werd armoede op het platteland teruggebracht naar 31% van de bevolking, dat was 73% in het jaar 2000. Dus de hervormde stalinisten genoten populariteit, hierdoor wonnen ze de verkiezingen van 2001 en kregen een absolute meerderheid in het Moldavische parlement!
Echter ook de Partij van ''Communisten'' maakte geen einde aan het kapitalisme. Ook was de partij niet populair onder jongeren, die liever keken naar Europa en de welvaart die daar lag. De PCRM was ook een bureaucratische partij, waarvan de meeste leden ooit behoorde tot de Communistische Partij van Moldavië, de heersende stalinistische partij van de Moldavische Socialistische Sovjet Republiek. Een echte partij van het proletariaat kun je de PCRM niet noemen, ook al zwaaien ze met rode vlaggen en zingen revolutionaire liederen!
Pro-Europese partijen in Moldavië deden het goed bij de verkiezingen van 2014. De Liberaal Democratische Partij van Moldavië kan vermoedelijk met de Democratische Partij van Moldavië en de Liberale Partij een pro-Europese regering samenstellen. Er zijn echter ook partijen die tegen de EU zijn en pogen voor samenwerking met Rusland. In Moldavië zijn dat de Partij van ''Socialisten'' van de Republiek Moldavië ( PSRM ) en de PCRM, die als derde partij uit de verkiezingen kwam!
In Oekraïne is het in december 2014 nog steeds onrustig. De chauvinistische separatisten blijven zich verzetten tegen de nationalistische Oekraïners. Beidde kanten maken zich schuldig aan misdaden en laten zich leiden door etnisch nationalisme, vooroordelen en oude haatgevoelens. Oekraïners worden in separatistisch gebied geminacht en om hun etniciteit vervolgt. Datzelfde gebeurd in Kiev waar etnische Russen opgejaagd worden door extreem rechtse groeperingen. Revolutionair socialisten verwerpen het chauvinisme van de Russische separatisten en het nationalisme van de Oekraïners!
De Oost-Europese conflicten zijn een oorlogen bij volmacht geworden tussen Brussel en Moskou. Het is overduidelijk dat de bureaucraten van de Europese Unie en de Russische Federatie achter de schermen de boel besturen. Wie steunde de nationalisten in Kiev met wapens en propaganda? De EU. Wie steunt de separatisten met wapens en propaganda? Het Kremlin van Vladimir Poetin. Revolutionair socialisten geven geen steun aan de separatisten alleen maar omdat ze beweren anti-fascistisch te zijn. Aan hun anti-fascisme mag behoorlijk aan getwijfeld worden omdat extreem rechtse figuren meevechten met de separatisten. Zo is er bijvoorbeeld het Russische Orthodoxe Leger, dat een christelijke theocratie nastreeft. Ook is het orthodoxe christendom verheven tot staatsreligie in de Federale Staat Novorossiya, de naam van de separatistische gebieden!
Revolutionair Socialistische Media begrijpt dat deze conflicten liggen in de aard van het kapitalisme. De ene heersende klasse vecht tegen de andere heersende klasse. Hun bedoelingen zijn al bijna 200 jaar oud; hebzucht, daar draait het kapitalisme op. 100 jaar geleden werd hun hebzucht bevredigd met imperialistische veroveringen en koloniale gebieden. Maar anno 2014 gebruiken de kapitalisten hun invloeden bij de grootmachten om hun drang naar macht te vergroten. De oorlog in Afghanistan en Irak zijn voorbeelden van het Amerikaanse imperialisme, de invasie van de Krim is een voorbeeld van Russisch imperialisme!
Het westen en met name de Europese Unie en de Verenigde Staten van Amerika, zette Rusland neer als het kwaad. Maar zoals de voormalige Sovjet president; Micheal Gorbachev zei, ''Het westen heeft zich niet aan de afspraken gehouden die tot het einde van de koude oorlog leidde''. In 1990 besloten de Sovjet-Unie en de VS, dat het westen en met name de NAVO zich niet zouden uitbreiden. Echter na de ondergang van de USSR, deed de NAVO precies dat. Hierdoor voelt Rusland zich in het nou gedreven en gaat gekke sprongen maken. Alleen Belarus is nog een bondgenoot van Rusland in Europa, maar de rest van Oost-Europa staan in het kamp van de NAVO en de EU!
Onze alternatieven op oorlog, armoede en onrechtvaardigheid zijn duidelijk
- Tegen, de Europese Unie en de Russische Federatie
- Tegen, tegen groot Russisch chauvinisme
- Tegen, tegen Oekraïens nationalisme en fascisme
- Tegen, het kapitalisme en het imperialisme van zowel Europa als Rusland
- Voor, de nationalisatie van alle productie middelen onder democratische controle van de gemeenschap
- Voor, grootschalige sociale programma's om een einde maken aan armoede
- Voor, de oprichting van arbeiders-raden die de politiek bedrijven, weg met elitaire politici
- Voor, de onteigening van de super rijken!
- Voor, seculiere socialistische republieken, die de basis leggen voor een wereldwijde federatie van socialistische landen!
Uitbreiding van de NAVO tussen 1990 en 2009. Officieel was afgesproken
dat dit niet zou gebeuren. Maar het westen hield zich niet aan de gemaakte afspraken!
dat dit niet zou gebeuren. Maar het westen hield zich niet aan de gemaakte afspraken!
